Bu kitabın görünürdeki konusu tarih ile retorik arasındaki ilişkilerdir; alttan alta işlenen konu ise kültür ile egemenlik arasındaki güç ilişkileridir. Ginzburg ele aldığı birbirinden farklı dört metin çözümlemesiyle "bütün kültürlerin aynı güce sahip olmadığı" gerçeğini irdeler. Önce Aristoteles'in tarihe ilişkin yargısıyla birlikte, kanıtların retorikteki çekirdeği nasıl oluşturduğu araştırılır. Buradan Konstantin'in Bağışı metninin sahteliğini ortaya çıkaran ve Avrupa terimini kültürel bir alanı belirtmek üzere kullanan ilk yazarlardan biri olan Lorenzo Valla'nın kanıt kavramını değerlendirme biçimine geçilir. Ardından başka bir kültür alanına ait başka bir metin gelir: Mariane adaları yerlilerinden Hurao'nun söylevi. Hurao Cizvit Fransız misyonlarının yöneticisi Le Gobien'in aktardığı kadarıyla İspanyollara karşı yerli halkı kışkırtmak amacındadır; ancak, Ginzburg'un deyişiyle, "söylev metnindeki çatlaklar" kültürel karışımını, dolayısıyla Le Gobien'in kanıtlara müdahalesini ele verir. Metin içindeki bu çatlaklar Flaubert'in bir romanının bir bölümünün çözümlenmesiyle yeniden retorik ile gerçeklik arasındaki gidiş gelişleri eğretilemeli bir çakışmayla resme döken Picasso'yu konu alır. Avignonlu Kadınlar tam da Picasso'nun peşine düştüğü bir bilimin kanıtı olacaktır: "Yaratan bireyi inceleyerek insan hakkında daha çok şey öğrenmeye çalışacak bir bilim". Ginzburg felsefe, edebiyat, antropoloji, resim alanlarında yaptığı derinlikli çözümlemeler yoluyla tarihin sanata, sanatın gerçeğin gücüne, egemenliğin de kültürleri dönüştürme biçimine dayandığını gösteriyor.
Carlo Ginzburg, öncelikle tarih ile retorik arasındaki ilişkiyi zemin alarak aslında kültür ile egemenlik arasındaki güç ilişkisini irdelemeyi amaçlıyor. Eserin alt başlıklarını oluşturan tarih, retorik ve kanıt arasındaki ilişkilerde de karanlıkta kalmış olan ‘kanıt’ kavramını dört metin çözümlemesiyle aydınlatmaya çalışır. Ginzburg, ‘Aristoteles ve Tarih, Bir Kez Daha’ ile retoriğin çekirdeğini; ‘Lorenzo Valla ve Konstantin’in Bağışı’ ile kanıt kavramının değerlendirme biçimini; ‘Ötekinin Sesleri’ ve Flaubert’in bir metin çözümlemesi ile retorik ile gerçek arasındaki alışverişi ve son olarak Picasso’nun ‘Avignonlu Kadınlar’ı ile bilimin kanıtını gözler önüne seriyor
Gerçekten okunması gereken bir kitap tarih ile retorik i tam anlamıyla kavradım Benim felsefi düşüncelerime yatan bir kitap.picasso nunda yer alması kitapta, kitaba ayrı bir çekicilik katmış kitapta egemenliğin kültürleri dönüştürme biçimine dayanışı da ilgi çeken tarafların birtanesi.
Kitap Yorumları - (2 Yorum)
Carlo Ginzburg, öncelikle tarih ile retorik arasındaki ilişkiyi zemin alarak aslında kültür ile egemenlik arasındaki güç ilişkisini irdelemeyi amaçlıyor. Eserin alt başlıklarını oluşturan tarih, retorik ve kanıt arasındaki ilişkilerde de karanlıkta kalmış olan ‘kanıt’ kavramını dört metin çözümlemesiyle aydınlatmaya çalışır. Ginzburg, ‘Aristoteles ve Tarih, Bir Kez Daha’ ile retoriğin çekirdeğini; ‘Lorenzo Valla ve Konstantin’in Bağışı’ ile kanıt kavramının değerlendirme biçimini; ‘Ötekinin Sesleri’ ve Flaubert’in bir metin çözümlemesi ile retorik ile gerçek arasındaki alışverişi ve son olarak Picasso’nun ‘Avignonlu Kadınlar’ı ile bilimin kanıtını gözler önüne seriyor
Gerçekten okunması gereken bir kitap tarih ile retorik i tam anlamıyla kavradım Benim felsefi düşüncelerime yatan bir kitap.picasso nunda yer alması kitapta, kitaba ayrı bir çekicilik katmış kitapta egemenliğin kültürleri dönüştürme biçimine dayanışı da ilgi çeken tarafların birtanesi.