Cem ile Rania’nın düğünlerin de tüm Adavay şenlenirdi.Gençkızlar, bahçelerden çiçek toplar demet demet götürür verirlerdi Rania’ya. Sokak araların da çocuklar elele tutuşur şakırlardı:”Ay doğdu ve da tepelerinden”.Gece yıldızlar daha bir parlar, ay bir türlü ayrılmazdı gökyüzünden…Hayır, onların evlendikleri günü görmeye dayanamazdı.