Muhsin Macit, divan edebiyatı uzmanı bir profesör ama bu öyküleri okudukça bir “Anadolu profesörü”yle karşı karşıya olduğunuzu anlıyorsunuz. Kitap, kamyon şoförlüğüyle edebiyat öğretmenliği arasında sıkışıp kalmış bir gencin öyküleriyle başlıyor ve ardından yazarın hayatının çeşitli dönemlerinden yirmi adet anı-öykü peş peşe sıralanıyor. Bir süre sonra, bu anı-öyküler kişisel olmaktan çıkıp bizi de alakadar etmeye başlıyor. Anadolu’nun son 30-40 senelik serüveni, sosyal-kültürel durumları bu öykülerle birlikte, yer yer mizahi, yer yer dramatik, trajik ama her seferinde etkileyici olarak getiriliyor karşımıza.Macit, Anadolulular olarak “aşırı şehirlilik”le bir türlü sobeleyen olamadığımız saklambaç-yakalamaç oyunlarına girişmemizden rahatsız. Bize doğrultulan kamera ve mikrofonlara inat, çekinmeksizin, karda, kızak üstünde çocukluk ve naifliğe selam çakmayı, bütün bunlara yeğliyor.Tamara’ların, Ali’lerin öykülerini dinledikçe bu coğrafyada meczup bir rüzgâr gibi dolaşan bu öykülerin her an sizi de gelip çarpabileceği ümidine kapılıp memnuniyetle yanağınızı uzatıp çarpılmayı beklemeye koyuluyorsunuz.Sözü Muhsin Macit’e bırakalım:…Ömrün son veda toplantısında hısım, akrabanın bir araya geldiğini, birbirini sevmek için ölümü beklediklerini sen nerden bilecektin!...…Sonra bilgiç bir edayla ekledi: Bu mübarek öyle bir çiçektir ki olgunlaşmadan açmaz. Şu minnacık dalın olgunlaşmasını beklemek sabır ister. İstediği sabır olsun, dedik……Daha evvel öküzlerin boynuna astıkları boncukları traktörlere taktılar. Traktör seslerine Orhan Gencebay’ın, Ferdi Tayfur’un sesleri karıştı. Narmanlı Sümmanî’nin torunlarını gençler tanımaz oldu. Seyitgil’in radyo yerini Grundig marka radyolu teyplere bıraktı...…Sen beni anlarsın Van Gölü… Yine ben aşka, hasrete ve ölüme dair konuşacağım. Yine gözyaşlarımı kalbime akıtacağım. Yine yüreğim kabardıkça kabaracak ama başımı Süphan gibi, Artos gibi dik tutacağım. Seninle baş başa kalınca, senin gibi kabıma sığmaz taşarsam kimseye söyleme, he mi?...
Muhsin Hocam o akıcı kalemiyle ve kendine has üslübuyla kimi zaman beni hüzünlendirdi kimi zaman güldürdü.Ama kendime dair,çocukluğuma dair,Güzel Anadoluma dair o kadar çok şey buldum ki…Bize çok büyük bir iyilik yaptın Muhsin Hocam,her zamanki gibi ufkumu aydınlattın Muhsin Hocam,İyiki seni tanıma şerefine nail oldum Muhsin Hocam,senden öğreneceğim çok ama çok şey var Muhsin Hocam…
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Harika bir kitap, hem hikayeler hem dil mükemmel.
kitabı bir günde bitirdim çok akıcı ve içten bir üslup vardı…her insanın kendinden birşeyler bulabileceğini düşünüyorum…
MUHSİN HOCAMIN… ANADOLU KOKAN KALEMİNDEN….. TAVSİYE EDERİM KENDİNİZDEN BİR ŞEYLER İLLAKİ BULACAKSINIZ
Anadoluda yaşamış ve sonra profesörlüğe kadar yükselmiş bir insanın hikayeleri…
Muhsin Hocam o akıcı kalemiyle ve kendine has üslübuyla kimi zaman beni hüzünlendirdi kimi zaman güldürdü.Ama kendime dair,çocukluğuma dair,Güzel Anadoluma dair o kadar çok şey buldum ki…Bize çok büyük bir iyilik yaptın Muhsin Hocam,her zamanki gibi ufkumu aydınlattın Muhsin Hocam,İyiki seni tanıma şerefine nail oldum Muhsin Hocam,senden öğreneceğim çok ama çok şey var Muhsin Hocam…