Cemil Kavukçu, kendi okurunu yaratmasını başarmış yazarlardan. Bunun nedeni biraz da kendi dilini ve üslubunu yaratabilmiş, kendisini başka öykücülerden ayıran çerçeveyi başarıyla çizebilmiş olmasında yatıyor. Uzun yıllardır yazmanın kazandırdığı ustalığı Cemil Kavukçu'nun her kitabında görebilmek olası. Temmuz Suçlu, yazarın daha önceki öykü kitaplarından derlenen bir çalışma. Cemil Kavukçu'nun Can Yayınları'nda çıkan üç öykü kitabını okumuş olanlar, bu kitaplardaki ustalığı, başarılı anlatımı, lezzeti Temmuz Suçlu'da da bulacaklar. Cemil Kavukçu, yazma heyecanını hiç yitirmeyen yazarlardan. Küçük gözlemlerden yola çıkarak oluşturduğu ve temeline insanı oturttuğu öykülerinde, insanın çevresiyle olan ilişkisini, içsel yaşamını, yalnızlığını, umarsızlığını, umutlarını ve umutsuzluklarını anlatıyor; toplumun ve çevrenin içinde kaybolan küçük insanların evrensel öykülerini. Eleştirmen Fethi Naci'nin `tam bir anlatı ustası' dediği Cemil Kavukçu, yalın dili, abartısız ve son derece akıcı anlatımıyla bir kez daha bir okuma şöleni sunuyor bizlere.
cemil kavukçu’nun, 1987 yaşar nabi nayır öykü ödülünü alan patika adlı kitabıyla, daha önce can yayınları’ndan çıkmamış kitaplarındaki hikayelerin bir kısmının yer aldığı kitabı. kavukçu’nun yeni bir dil kurma çalışmasının ilk ürünlerini bu kitapta görmek mümkün.
Temmuz Suçlu Kavukçu’nun daha önceki öykülerinin bir kitapta bir araya gelmiş halidir. Kitabın ilk baskısı 1990’da Varlık’tan yapılmış. Patika ve Temmuz Suçlu isimli iki bölümden oluşan kitapta toplam on dokuz öykü vardır. İlk bölüm Patika, 1987 Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü’nü almıştır. Patika’da kişiler kaçan, gizlenen, ıssızlıklara sığınan tipler. Evliler. Ama sadakat noktasınıda sıkıntılı tipler. Onları hayata bağlayan sıkı bağları yoktur. Hatta biraz maceraperest tiplerdir. Patika’da Tabanca öyküsü bir bürakrasi öyküsüdür. Cemil Kavukçu yanılmıyorsam ilk kez bu kitabında di ve dini öğeler karşı tavır geliştiriyor. Mesela Patika’da “Sabah ezanlar/çocukluğumun kanlı kırbaçları”(32)geçen dizeler; Soğuma Günleri’nde geçen “Yapraksız kavaklar ve at kestaneleri dedikodunun orgazmına ulaşmış başörtülü mahalle kadınları gibiydiler.” benzetmesi; Gezintiler’de “Bu salak da kanmış ona. İnsanlıktan çıktı. Arada kendine gelir gibi oluyor, sakalını kesip camiyi namazı bırakıyor, işine dönüyor; sonra bir bakıyorsun o cüppe yine sırtında, suratında kapkara bir karış sakal.” cümleleri; Bozgun öyküsünde kurban olan koyundan bahsederken “iğrenç koyun kokusu”; babasından bahsederken “Babamın Aptıraman’ına göre ağdalı bir söyleyiş bu; r’leri oldukça ağır. İnsanı bezdiren bir ezgisi var. Kur’an okur gibi.” gibi ifadeler bence rencide edici.
Cemil Kavukçu bu kitaptaki Patika adlı bölümle ödül de almış bir yazardır.Hikayelerini sıradışı bir tarzda dile getirip sıradışı bir şekilde sonlandırmış.ilgi çekici bir eser.
Kitap Yorumları - (3 Yorum)
cemil kavukçu’nun, 1987 yaşar nabi nayır öykü ödülünü alan patika adlı kitabıyla, daha önce can yayınları’ndan çıkmamış kitaplarındaki hikayelerin bir kısmının yer aldığı kitabı. kavukçu’nun yeni bir dil kurma çalışmasının ilk ürünlerini bu kitapta görmek mümkün.
Temmuz Suçlu Kavukçu’nun daha önceki öykülerinin bir kitapta bir araya gelmiş halidir. Kitabın ilk baskısı 1990’da Varlık’tan yapılmış. Patika ve Temmuz Suçlu isimli iki bölümden oluşan kitapta toplam on dokuz öykü vardır. İlk bölüm Patika, 1987 Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü’nü almıştır. Patika’da kişiler kaçan, gizlenen, ıssızlıklara sığınan tipler. Evliler. Ama sadakat noktasınıda sıkıntılı tipler. Onları hayata bağlayan sıkı bağları yoktur. Hatta biraz maceraperest tiplerdir. Patika’da Tabanca öyküsü bir bürakrasi öyküsüdür. Cemil Kavukçu yanılmıyorsam ilk kez bu kitabında di ve dini öğeler karşı tavır geliştiriyor. Mesela Patika’da “Sabah ezanlar/çocukluğumun kanlı kırbaçları”(32)geçen dizeler; Soğuma Günleri’nde geçen “Yapraksız kavaklar ve at kestaneleri dedikodunun orgazmına ulaşmış başörtülü mahalle kadınları gibiydiler.” benzetmesi; Gezintiler’de “Bu salak da kanmış ona. İnsanlıktan çıktı. Arada kendine gelir gibi oluyor, sakalını kesip camiyi namazı bırakıyor, işine dönüyor; sonra bir bakıyorsun o cüppe yine sırtında, suratında kapkara bir karış sakal.” cümleleri; Bozgun öyküsünde kurban olan koyundan bahsederken “iğrenç koyun kokusu”; babasından bahsederken “Babamın Aptıraman’ına göre ağdalı bir söyleyiş bu; r’leri oldukça ağır. İnsanı bezdiren bir ezgisi var. Kur’an okur gibi.” gibi ifadeler bence rencide edici.
Cemil Kavukçu bu kitaptaki Patika adlı bölümle ödül de almış bir yazardır.Hikayelerini sıradışı bir tarzda dile getirip sıradışı bir şekilde sonlandırmış.ilgi çekici bir eser.