Selahattin Bulut, 5 No’lu´da uzun yıllar kalan, insan onuruyla nasıl oynandığına ilk elden şahitlik eden biri. O, hiç kimsenin kendine dokundurmadığı, dokundurmak istemediği işkence uygulamalarından birini, Xadim´de dillendiriyor.Xadim, Xalit Beg´in evinde mutlu bir bekleyiş içindeki aile fertleri ile başlıyor. Cezaevinden alınma seremonisi esnasında öykünün kahramanı Jêhat´ın ilk duyguları, bu cezaevinde insanlara bilinenlerin dışında da birşeyler yapıldığı ile ilgili ilk fikri veriyor. Çünkü Jêhat, cezaevinin dışına adım atarken bile mutlu değil, kendinden iğreniyor. Buna rağmen neredeyse öykünün sonlarına kadar okuyucu, Jêhat´a cezaevinde neler yapıldığını tam olarak anlamıyor.Uzun cezaevi serüveninden sonra Jêhat´ı evlendirme girişimlerinin adımları var. Jêhat´in anası Berfê, oğlunun başını komşu kızı Bihar ile bağlamak ister. Jêhat açık vermez, niçin evlenmek istemediğini açıklamaz. Okuyucuya bile hissettirmeden kendi yağı ile kavrulur. Öykü, içten kemiren işkencenin dışa vurumundan sonraki en kısa bölüm ile Hayat Bandı´nın Karaköy serüveni, başarısızlık ve İstanbul´un karanlık sokaklarında kayboluşla bitiyor.
12 Eylül döneminde Diyarbakır Cezaevinde hapis yatmak. Düşünmek bile sizi ürküteceğinden emin olabilirsiniz. Jehat tamda bu zamanda Diyarbakır Cezaevinde yaşadığı işkenceyle hadım edilişini anlatırken bir yandan okumak isteyip diğer yandan bu satırlar bir an önce geçse de diyeceğiniz durumla karşı karşıya kalacaksınız. Tabi unutmadan bu kitapta Diyarbakır Cezaevinde yaşanan işkencenin sadece küçücük hatta noktasını diyebileceğim kısmını okuyacaksınız. Daha detaylı bir şekilde öğrenmek isterseniz Diyarbakır Zindanları’nı okumanızı tavsiye ederim.
kitapta işkencenin insanda yarattığı yıkım anlatılmış.alışık olduğumuz işkence sonrası ölüm.insanlık onuru elinden alınan biri yaşamına ne anlam yükleyebilir ki?kitabı orijinal dilinde okumak isterdim.insanın içini acıtan bir eser.
oldukça etkinlenerek okuduğum bir kitaptı diyebilirm.kalbim acıdı kalbim kanadı okurken.Diyarbakır cezaevinde yaşanan acı dolu günlerin izlerini taşıyan bu kitabı okurken sanki o duyguyu içimde yaşadım gibi .
yine Diyarbakır Cezaevi, yine insanlık dışı işkenceler. bu romanda çok farklı bir işkenceyi anlatmış yazar, HADIM edilmeyi… kitap gayet sade bir dille yazılmış ama müthiş derece de duygu yüklü. Kitabı diğer Diyarbakır cezaevlerinin anlatan kitaplardan ayıran güzel yanı ise istatistiki bilgiler üzerinden gitmemiş olması, yok bu kadar adam öldürüldü, bu kadar kişiye işkence edildi…kitapta bir alıntı;”Ertesi gün içeri girer girmez ellerimi arkadan bağladılar, pantolon ve donumu indirip, coplarla hayalarıma vurmaya başladılar. Bu kez, ‘seni hadım edeceğiz’ dediler. Önce yavaş yavaş, sonra gittikçe hızlı vurmaya başladılar, sanki aletim önümden düşüyor gibiydi, bayılıncaya kadar vurmaya devam ettiler. Aradan ne kadar zaman geçti, bilmiyorum. Kendime geldiğimde, ıslak ve soğuk betonun üzerinde tir tir titriyordum, dişlerim zangırdıyordu. Sonra on, on iki gün boyunca uğramadılar ama hayalarımdaki sızı her geçen gün artıyor, sürekli kan işiyordum.”ve kitap bundan sonra şekilleniyor.Kürtçe’den Türkçe’ye müthiş bir çeviri yapan Muhsin Kızılkaya’nın da ellerine sağlık…
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Dönemi yansıtan insanın içini acıtan kısa ama güzel bir kitaptı
12 Eylül döneminde Diyarbakır Cezaevinde hapis yatmak. Düşünmek bile sizi ürküteceğinden emin olabilirsiniz. Jehat tamda bu zamanda Diyarbakır Cezaevinde yaşadığı işkenceyle hadım edilişini anlatırken bir yandan okumak isteyip diğer yandan bu satırlar bir an önce geçse de diyeceğiniz durumla karşı karşıya kalacaksınız. Tabi unutmadan bu kitapta Diyarbakır Cezaevinde yaşanan işkencenin sadece küçücük hatta noktasını diyebileceğim kısmını okuyacaksınız. Daha detaylı bir şekilde öğrenmek isterseniz Diyarbakır Zindanları’nı okumanızı tavsiye ederim.
kitapta işkencenin insanda yarattığı yıkım anlatılmış.alışık olduğumuz işkence sonrası ölüm.insanlık onuru elinden alınan biri yaşamına ne anlam yükleyebilir ki?kitabı orijinal dilinde okumak isterdim.insanın içini acıtan bir eser.
oldukça etkinlenerek okuduğum bir kitaptı diyebilirm.kalbim acıdı kalbim kanadı okurken.Diyarbakır cezaevinde yaşanan acı dolu günlerin izlerini taşıyan bu kitabı okurken sanki o duyguyu içimde yaşadım gibi .
yine Diyarbakır Cezaevi, yine insanlık dışı işkenceler. bu romanda çok farklı bir işkenceyi anlatmış yazar, HADIM edilmeyi… kitap gayet sade bir dille yazılmış ama müthiş derece de duygu yüklü. Kitabı diğer Diyarbakır cezaevlerinin anlatan kitaplardan ayıran güzel yanı ise istatistiki bilgiler üzerinden gitmemiş olması, yok bu kadar adam öldürüldü, bu kadar kişiye işkence edildi…kitapta bir alıntı;”Ertesi gün içeri girer girmez ellerimi arkadan bağladılar, pantolon ve donumu indirip, coplarla hayalarıma vurmaya başladılar. Bu kez, ‘seni hadım edeceğiz’ dediler. Önce yavaş yavaş, sonra gittikçe hızlı vurmaya başladılar, sanki aletim önümden düşüyor gibiydi, bayılıncaya kadar vurmaya devam ettiler. Aradan ne kadar zaman geçti, bilmiyorum. Kendime geldiğimde, ıslak ve soğuk betonun üzerinde tir tir titriyordum, dişlerim zangırdıyordu. Sonra on, on iki gün boyunca uğramadılar ama hayalarımdaki sızı her geçen gün artıyor, sürekli kan işiyordum.”ve kitap bundan sonra şekilleniyor.Kürtçe’den Türkçe’ye müthiş bir çeviri yapan Muhsin Kızılkaya’nın da ellerine sağlık…