İcadiye’nin mağrur bir duruşu var İstanbul’a karşı. Bir eteğinde Kuzguncuk, bir eteğinde Üsküdar sahili… Kuzguncuk, İcadiye’nin süslü eteği gibi Boğaz’ın sularında dalgalanıyor, İcadiye’ye bonkörce sunuyor maviliğini. Denize inen sokaklar, yapılaşmaya rağmen hâlâ İstanbul’un en güzel deniz manzarasıyla kucaklaşıyor. Geceleri, 1. Köprü, Nakkaştepe’nin ardında, Beylerbeyi Sarayı’nın hemen dibinden süslü bir kadın gibi kırıtarak karanlığı bölüyor. Karşıdan Ortaköy’ün, Levent’in evlerinin ışıkları göz kırpıyor.Denize ve Kuzguncuk’a tepeden bakan bir mahalle İcadiye… İcadiyeli çocukların, içinde bu yüzden hep bir denize ulaşma arzusu var. Uzaktan seyrettikleri suya varmak için yağmur suları gibi sahile doğru süzülüyorlar. Deniz onların haşarı akranları… Sadece onların mı? Tüm Üsküdar çocuklarının… En azından bir zamanlar öyleymiş.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)