“Şiirdeki gibi biz de göze geldik; kıskandılar bizi” dedi karım. Birkaç damla gözyaşı vardı gözlerinde, yanaklarına doğru sızıyor, gözlerini benden sürekli kaçırıyordu. Yüzünü tuttum, yüzüme çevirdim, elimi omzuna koydum; sarıldım ona, “Boş ver artık! bak Tagor ne demiş: ‘Hayat, içinde daima yeni ezgiler çıkan bir flüt gibidir.’ Biz de yeni ezgilerle avunalım...” Gözlerime döndü, sanki gözleri değil yüreği bakıyordu bana. Birden ve dünyanın en güzel, en sıcak gülümsemesiyle: “Seni çok seviyorum!” dedi.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)