Rahman’ın çocukluğunun geçtiği, babasının iki eşli olmasından kaynaklı kıskançlıkların, sıkıntılı durumların yaşandığı ve Bermal’in annesinin kendini astığı evdeyiz.Yemek hazırlıkları sürüyor. Hal hatır sormalar, tanışma arasında bir çocuğun çığlığı oturduğumuz odaya kadar geliyor. Rahman’ın gözlerindeki endişeyi tam da o anda görebiliyorum. Çocuklardan biri “Bermal” diyor. Yanındaki, çocuğun kafasına tokatı patlatıp Kürtçe bir şeyler söylüyor. Bir an sessizlik oluyor. Herkes ne olup bittiğini anlamaya çalışırken merak ettiğimi gören Mahmut Bey bize tercüme ediyor. “Cin çarpmış.”… on iki bin yıllık bulutlar bir yağsasonra ağlasa rahatlasaher yanı paklasaduyulur mu Bermal’in sesi…