Anarşizm, Büyük Kuramdan ziyade dönüştürücü bir projeden doğan gerçek, acil sorunlarla boğuşmanın bir yolu olan Küçük Kuram olarak adlandırılabilecek bir şeye ihtiyaç duyar. Ne tür bir toplumsal kuram, insanların kendi işlerini yönetmekte özgür oldukları bir dünyanın yaratılmasına katkıda bulunur? Bu kitapçığın ana teması budur. David Graeber’e göre böyle bir kuram; devlet, kapitalizm, ırkçılık ve erkek egemenliği gibi kurumların kaçınılmaz olmadığını; böyle şeylerin bulunmadığı bir dünyanın mümkün olabileceğini ve bunun sonucunda hepimizin daha iyi bir durumda olacağını varsaymalıdır. Kişinin kendini böyle bir ilkeye adaması ise neredeyse bir inanç edimidir. Herhangi bir anarşist toplum kuramı, öncülük iddiasının her türlü belirtisini bilinçli bir şekilde reddetmek zorundadır. Entelektüellerin rolü, çok açık bir şekilde, doğru stratejik analizlere ulaşıp sonra da kitlelere önderlik edebilecek bir seçkinler sınıfı oluşturmak değildir.Anarşist bir antropoloji gerçekte yoktur. Sadece küçük parçalar vardır. David Graeber, bu kitabın ilk kısmında, bu parçalardan bazılarını bir araya getiriyor ve ortak temalar aramaya çalışıyor; ikinci kısmında ise daha ileri giderek, gelecekte var olabilecek bir toplumsal kuram bütününü hayal ediyor.
Graeber’in bu kitabı Anarşizm’in tanımı ile açılıyor. İlk ve ikinci bölümde anarşist ilişki biçimlerisorusu etrafında literatür özeti veriliyor.
Halihazırdaki Anarşist Antropoloji üçüncü bölümü oluşturuyor. Duvarları havaya uçurmak başlıklı dördüncü makale ardından, GraeberVar Olmayan Bilimim Öğretileri üzerine tartışma açıyor. Son bölümde ise Antropoloji başlığıyla kitabı tamamlıyor.
Anarşizm’i “… pratik hakkında etik bir söylem” olarak ele alan Graeber, toplum içinde “entellektülerin rolü doğru stratejik analizlere ulaşıp, sonra da kitlelere önderlik edebilecek bir seçkinler sınıfı oluşturmak değildir. Peki, … nedir?” diye soruyor. “… dünyada fiilen var olan kendi kendini yöneten toplulukların, piyasa dışı ekonomilerin …” incelemesini tarihçilerden ve sosyologlardan çok antropologlar olduğunu belirten Graeber, bu türden etnografik çalışmaların, anarşizmle antropolojiyi “tuhaf biçimde yakınlaştırdığını” ifade ediyor.
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
Graeber’in bu kitabı Anarşizm’in tanımı ile açılıyor. İlk ve ikinci bölümde anarşist ilişki biçimlerisorusu etrafında literatür özeti veriliyor.
Halihazırdaki Anarşist Antropoloji üçüncü bölümü oluşturuyor. Duvarları havaya uçurmak başlıklı dördüncü makale ardından, GraeberVar Olmayan Bilimim Öğretileri üzerine tartışma açıyor. Son bölümde ise Antropoloji başlığıyla kitabı tamamlıyor.
Anarşizm’i “… pratik hakkında etik bir söylem” olarak ele alan Graeber, toplum içinde “entellektülerin rolü doğru stratejik analizlere ulaşıp, sonra da kitlelere önderlik edebilecek bir seçkinler sınıfı oluşturmak değildir. Peki, … nedir?” diye soruyor. “… dünyada fiilen var olan kendi kendini yöneten toplulukların, piyasa dışı ekonomilerin …” incelemesini tarihçilerden ve sosyologlardan çok antropologlar olduğunu belirten Graeber, bu türden etnografik çalışmaların, anarşizmle antropolojiyi “tuhaf biçimde yakınlaştırdığını” ifade ediyor.