“Direniş artık fabrika işçisinin direnişi değildir; toplumsal düzeye yayılmış, üretken emeğin yenilik ve taşkınlığına, üretici öznelerin otonom elbirliğine, biyopolitik tahakkümün ötesinde kurucu güçler geliştirmeye dayanan yepyeni bir direniştir. Direniş artık bir tepki davranışı değil, bir üretim ve eylem biçimidir.”Antonio NegriSon yirmi yılın küreselleşmeyle düzlenmiş dünyasının ana muhalefeti, toplumsal hareketler mi? Küreselleşme karşıtı tepkiyle başlayan bu hareketler, giderek bir alternatif küreselleşme perspektifini geliştirmeye yöneldiler. Neoliberalizme ve savaşa karşı muhalefet, çerçevesini kültüre, çevreye ve cinsiyet kimliğine ilişkin taleplerle genişletti. Küresel ölçekte yeni bir kamusal alanın deneyimleri oluşuyor.Yavuz Yıldırım, ’68 hareketinin mirasıyla da ilişkilendirerek, son yirmi yılın bu çarpıcı olgusunun analitik bir tasvirini sunuyor. Bir küresel kamusal alan kurmaya yönelen Dünya ve Avrupa Sosyal forumlarından, “Öfkeliler” ve “İşgal Et” eylemliliklerine yönelen süreç, toplamda geleceğin politikasına dair önemli ipuçları veriyor bize.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)