“Nihayet kış gelmiş, okulda sobalar yanmaya başlamıştı. Bahçedeki oyun saatlerimiz bitince koşarak sobanın başında toplanıyorduk. Dersler ve etütler bittiği zaman da bahçede oyun yeri kapmak için yarış başlıyordu. Bezden imal ettiğimiz toplarla maç yapıyorduk, fakat üst sınıflardan öğrendiğimiz bilgiler sayesinde bu bez topları öyle güzel yapıyorduk ki, hakiki toptan farkı kalmıyordu. Önce bize verilen çorapları söküp rulo yapıyor, sonra yataklardan kopardığımız pamukları top gibi yuvarlıyor, söktüğümüz iplikleri muntazam olarak sarıyor, yüzümüzü silmek için verilen peçeteleri kesip bunun üzerine kaplıyor, son olarak kesik yerleri dikiyorduk. Böylece topumuz oynamaya hazır hale geliyordu.”Galip Haktanır, 1950’ler ve ’60’larda Vefa’nın ve Türkiye’nin önemli oyuncularındandı. Dönemin gazetelerinin tarifiyle “fevkalade teknik ve o nispette enerjik oyunu”, onu milli takıma taşımıştı. İslâm Çupi, “valse benzeyen müthiş tekniği”nden bahsetmişti, o zamanların “Kör Galip”inin…Galip Haktanır, Fethi Aytuna’nın yayına hazırladığı anılarında sadece o yılların futbol âlemini anlatmıyor. “Darüşşafaka terbiyesini”öğreniyoruz ondan. 1930’lardan günümüze kadar İstanbul hayatından sahneler izliyoruz. Günümüze kadar uzanan, hevesle, sevgiyle dolu bir hayatın doygunluğunu paylaşıyoruz.Cem Zamur’un, Haktanır’ı ve onun özdeşleştiği Vefa kulübünün mânâ ve ehemmiyetini de anlatan sunuşuyla…
Kitap Yorumları - (0 Yorum)