Eser II. Abdülhamit’in Mabeyn Başkâtibi (Saray Yazı İşleri Müdürü) Tahsin Paşa’nın anılarından oluşmaktadır. Anıların kişinin kendini savunması ve zaman zaman da aklaması için yazıldığını ve bu nedenle de sübjektif ögelerin ağır bastığını göz önüne alarak eseri okumak gerekir. Ayrıca eserin yazıldığı dönem de yazılanları etkileyeceğinden anıların Osmanlı’dan uzaklaşılmaya çalışıldığı Cumhuriyet’in ilk yıllarında yazıldığı da unutulmamalıdır. Eser II. Abdülhamit’in kuruntu ve vehimlerini ve çevresi tarafından kullanılmasını veya buna müsaade edilmesini ortaya koymuştur. Eserde sistematiğin olmaması, olayların tarihinin belirtilmemesi, yazarın tanıklıkları ile duyduklarının birbirine karışması ve büyük ölçüde eserin kendini savunma şeklinde kaleme alınması, eserin olumsuz taraflarıdır. Eser, yazarın Yıldız Sarayı’ndan ayrılışını ve sürgün yıllarını içermediğinden bir bakıma eksik kaleme alınmıştır. Anılar sadeleştirildiğinden anlaması son derece kolaydır.