Eric Hoffer’in, yazdığı eserler sadece özgün değil, fakat aynı zamanda hâkim akademik eğilimlerle de çatışma hâlindeydi. Neredeyse bütünüyle Hoffer, psikolojik sağlık açısından özsaygının merkezî önemini kavrayan ilk kişilerden biri oldu. Çoğu yazarlar olumlu bir özsaygının yararları üzerinde yoğunlaşırken; Hoffer, özsaygının yokluğunun sonuçları üzerinde yoğunlaştı. Bağnazlığın ve kendini üstün görmenin köklerinin kendinden nefret, şüphe ve güvensiz yaşam koşullarında yattığını ileri sürdü.