Volkan Şenkal, kendi olabilen bir şiiri yazıyor. Anarşist bir ruhun şiiri bu! Bir uçurumun içinden yazıyor… Sistemin çarkları arasında öğütülmeye dünden razı olanlara, öğütülmeyi mutluluk sananlara inat… Hatta, onlar adına da, tabusuz ve korkusuzca dolaşıyor insanın karanlıklarında… İnsan olarak her birimizin uçurumlarında, yalnızlıklarında, mutsuzluklarında… Bazen mırıldanış gibi, bazen çığlık gibi… Tabularla yaşayan ve kendiyle yüzleşmekten korkanların, kendi olamayanların “rahatsız” olacağı şiirler bunlar. Yaşadığımız yeni karanlık çağın giderek azalttığı, azlaştırdığı insanın yanında, ona taraf olan bir şiir. Kendi deyimiyle, “Dünyaya bayrak gibi bir acı” onun dizeleri. Elbet, acıyı duyabilecek, o duyarlığa sahip olanlara… Giderek az olanlara, azalanlara… Bize…-M. Mahzun Doğan-