Yarının bize ne getireceğini bilmediğimiz şu hayatta bazen araladığımız bir demir kapının ardından vakıf olduğumuz başkaca hayatlar ve o garip hayatların içinde bulduğumuz benliğimiz bizi gerçek biz yapıyor belki de. Ne Mecnun’u biter dünyamızın ne de Hüdayi’si, bize düşen sadece gözlerimizi ayıramadığımız küçücük cep telefonu ekranlarını bir anlığına kapatıp etrafımıza bakınmak, kaç mecnun kaç Hüdayi görürüz kim bilir ? Aşkın en saf halini yaşamış bir ihtiyar tesadüfen karşıma çıkmasa bu kitap yazılmaz, ihtiyar adamın aşkı da denizin büyülü kabarcıkları gibi kaybolurdu hayatın keşmekeşleri arasında. Adımladığınız kaldırımlara, sahillerde oturduğunuz banklara, otobüste yer verdiğiniz insanlara başka bir gözle bakmayı deneyin. Zira ben Mirket Amcayı kendi içimdeki köhne sokakta “umut ışığı arpri, bulmuştum.