Dert Yorumcusu adlı öykü kitabı ile 2000 yılında Pulitzer Ödülü kazanan Jhumpa Lahiri yine, duygular dünyasına açılan mükemmel detaylara akıcı üslubuyla, ustaca dokunuyor. Lahiri, göçmenlerin yaşadığı kültür uyuşmazlıkları, asimilasyon çatışmaları ve en önemlisi de kuşaklar arasındaki düğüm olmuş bağları kaleme alıyor.Ganguli ailesinin Kalküta’daki geleneklerle çevrili yaşamlarından çıkıp birer Amerikalı’ya dönüşmesi oldukça sancılı bir süreçtir.Görücü usulüyle evlenmelerinin hemen ardından, Aşoke ve Aşima Ganguli Massachusetts’e yerleşirler. Mühendislik eğitimi almış olan Aşoke ortama daha kolay uyum sağlarken karısı Aşima, Amerikan olan her şeye tepki duyar ve ailesini özler.Yeni doğan oğullarına koyacakları ismi ararken Hintli anne-baba,eski geleneklerin yeni dünyaya taşınmış olmasının şiddetli sonuçlarıyla karşılaşır. Yıllar önce yaşanan bir felaketin anısına, bir Rus yazarın adını alan Gogol Ganguli’nin tek bildiği, bu tuhaf ve eski adı kadar geleneklerinin ağırlığına da katlanması gerektiğidir.Lahiri, neye tutunacağına karar veremeyen, gülünç dönemeçlerden geçmek zorunda kalan ve buruk aşk ilişkileri arasında tökezleyen Gogol’le okur arasında büyük bir duygudaşlık kuruyor.Yazar, insan ruhunun derinliklerine bakarak ailemizin bize verdiği isimlerin ve beklentilerin gücünü göstermekle kalmıyor, kendimizi ortaya koyarken katlandığımız güçlüklerin de altını çiziyor.
Jhumpa Lahiri’nin Dert Yorumcusu kitabında olduğu gibi Adaş isimli eserini de harika bir Türkçe ile dilimize kazandıran Neşfa DERELİ’yi ve basmakalıpların dışına çıkıp 21 yüzyılın Yeni Dünya’da iyi tanınan ama ülkemizde ismi bilinmeyen yazarlarına yayınlarında yer açan Everest Yayınlarını tebrik ederim. Keyifle okunan bu romanı gönül rahatlığı ile tavsiye ediyorum.
Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. kitap o kadar gerçek ki sanki her anını siz de yaşıyorsunuz sıkılmayı bırak bitene kadar başka hiçbirşey yapmayı düşünemezsiniz.
aslında bir açıdan baktığımızda tamamen bizi anlatan bir kitap. nasılki bizim gurbetçi dediğimiz insanlar yurtdışında iki kültür arasında sıkışıp kalıyorsa buradaki karakter de aynı şekilde sıkışıp kalmıştır. hiçbir kültüre entegre olmamıştır. o yüzden insan hayatında çok önemli bir kavram olan aidiyet duygusunda mahrum kalmıştır. o yüzden çok karışık duygulara sahiptir. köklerine çok bağlı olan gogola da atıfta bulunulmuştur. okunması gerek. sizce gogol mu nikhil mi?
İnsanların bilinçli ya da biliçsiz olarak yabancı bir ülkeye yerleşmeleri,orada yaşamaya çalışmaları,o kültüre alışmaları elbetteki çok zor.Fakat romanda kendi kültürünü,ananevi yapısını,dilini,yemeklerini vs. bilen insanların bu değerleri yaşatma mücadelesini görüyoruz.Aynı zamanda aileden gelen geleneksel yapı ve doğdukları ülkenin kültürel yapısı arasında kalmış,bocalayan çocukların yaşamlarına tanıklık ediyoruz.Zaman zaman onlar adına hüzünleniyoruz. Kitapta Hindistan kültürüne ait küçük,farklı şeyler öğrenme fırsatı geçiyor elimize.Örneğin; yenidoğan bir çocuğa nasıl isim verildiğini öğrenme ayrıcalığını yaşıyorsunuz. Kitabın adını ilk okuduğumda doğrusunu söylemek gerekirse hiç de ilgimi çekmedi.Ancak sayfalar ilerledikçe anlamsal olarak karşılığını bulduğunu düşünüyorum.
Amerikalıların çok sevdiği göçmen yazarlar listesinin başına oturdu aniden Hintlileri anlatan bu kitap.Yazar Jhumpa Lahiri tabii ki bir Hintli yazar olarak değil seçkin ve saygın bir İngiliz vatandaşı olarak listelere adını yazdırdı.Çift kültürlü olmanın, arada ya da arafta kalmanın tüm hallerini anlatıyor yazar;ancak emperyalizmin kültür olarak da yakınından geçen kurdu kuşu asimile ettiğine değinmeden.Ah, Amerika sevgisi ah !Ah, green kart (mısın nesin) ah !Ağla insanlık ağla !
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Jhumpa Lahiri’nin Dert Yorumcusu kitabında olduğu gibi Adaş isimli eserini de harika bir Türkçe ile dilimize kazandıran Neşfa DERELİ’yi ve basmakalıpların dışına çıkıp 21 yüzyılın Yeni Dünya’da iyi tanınan ama ülkemizde ismi bilinmeyen yazarlarına yayınlarında yer açan Everest Yayınlarını tebrik ederim. Keyifle okunan bu romanı gönül rahatlığı ile tavsiye ediyorum.
Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. kitap o kadar gerçek ki sanki her anını siz de yaşıyorsunuz sıkılmayı bırak bitene kadar başka hiçbirşey yapmayı düşünemezsiniz.
aslında bir açıdan baktığımızda tamamen bizi anlatan bir kitap. nasılki bizim gurbetçi dediğimiz insanlar yurtdışında iki kültür arasında sıkışıp kalıyorsa buradaki karakter de aynı şekilde sıkışıp kalmıştır. hiçbir kültüre entegre olmamıştır. o yüzden insan hayatında çok önemli bir kavram olan aidiyet duygusunda mahrum kalmıştır. o yüzden çok karışık duygulara sahiptir. köklerine çok bağlı olan gogola da atıfta bulunulmuştur. okunması gerek. sizce gogol mu nikhil mi?
İnsanların bilinçli ya da biliçsiz olarak yabancı bir ülkeye yerleşmeleri,orada yaşamaya çalışmaları,o kültüre alışmaları elbetteki çok zor.Fakat romanda kendi kültürünü,ananevi yapısını,dilini,yemeklerini vs. bilen insanların bu değerleri yaşatma mücadelesini görüyoruz.Aynı zamanda aileden gelen geleneksel yapı ve doğdukları ülkenin kültürel yapısı arasında kalmış,bocalayan çocukların yaşamlarına tanıklık ediyoruz.Zaman zaman onlar adına hüzünleniyoruz. Kitapta Hindistan kültürüne ait küçük,farklı şeyler öğrenme fırsatı geçiyor elimize.Örneğin; yenidoğan bir çocuğa nasıl isim verildiğini öğrenme ayrıcalığını yaşıyorsunuz. Kitabın adını ilk okuduğumda doğrusunu söylemek gerekirse hiç de ilgimi çekmedi.Ancak sayfalar ilerledikçe anlamsal olarak karşılığını bulduğunu düşünüyorum.
Amerikalıların çok sevdiği göçmen yazarlar listesinin başına oturdu aniden Hintlileri anlatan bu kitap.Yazar Jhumpa Lahiri tabii ki bir Hintli yazar olarak değil seçkin ve saygın bir İngiliz vatandaşı olarak listelere adını yazdırdı.Çift kültürlü olmanın, arada ya da arafta kalmanın tüm hallerini anlatıyor yazar;ancak emperyalizmin kültür olarak da yakınından geçen kurdu kuşu asimile ettiğine değinmeden.Ah, Amerika sevgisi ah !Ah, green kart (mısın nesin) ah !Ağla insanlık ağla !