“ Sevgili Celile,(…)‘Diyelim ki ben, şu veya bu şekilde öldüm… Seni yalnız bıraktım. Ne yapacaksın? Hayata küsüp bir yaşayan ölü mü olacaksın sen? Sence böyle mi olmak gerek… Hemen söyleyeyim, ben senin böyle olmanı asla istemiyorum… ‘Yasımı tutma,’ demiyorum tabi. Tabi ki yasımı tutacaksın, ama hayatının geri kalanını da sürdürmek zorundasın… Hem insanlara yaşama umudu veriyorsun hem de insanın aklına olmadık şeyler getiriyorsun…’ diyorsun.Lütfen bana böyle şeyler yazma!Hele; yazacağın yazıların içine sensizliği hiç koyma sakın!..Dayanamıyorum!..Sensizliğin yazılmasına da sensizliğin kendisine de dayanamıyorum, anlıyor musun?’Yılmaz Yazgı”