….Oysa hayat bu değil…Sevmek bu değil…Sevmek insanın kendine çekilmesidir…Sevmek insanın çekildiği yerde sevdiğine baş eğmesidir…Sevmek, insanın yıllardır unuttuğu kendisine dönmesidir…Sevmek insanın yıllar sonra döndüğünde gördüğü şeye gönül rahatlığıyla inanmasıdır…….Sen şimdi o sahte öykülerinde ara yalnızlığını, ben senin gerçeğinim…Saklandığın satır aralarında değil hayat, yüzleşmekten kaçtığın gerçeklerinde…Senin gerçeklerin kaçtığın yaşamında; güçsüz yanlarında, öfkende, sevinçlerinde, geçmişinde, baştan başa kendinde…Korktuğun yaşama dokunuşlarında, kanlı ve kavgalı duygularında…Bir kez olsun gir kendi gerçeklerinin ve yenilgilerinin arasına…Ve gör kendini yansıtan yüreğinin aynasında….