Beyaz İzar, kurgu metni olmasının yanında, bir dönemin hayata bakışını, sosyolojisini, yaşam biçimini anlatması açısından değerli bir çalışma. Başlangıcının Kurtuluş Savaşı yıllarına dayanması ve bu yılların, Anadolu’da, kırsalda yaşayan insanlar üzerinden anlatılması önemli. Çünkü şehirde ekonomik ya da sosyal anlamda başka dünya varken, bu köyün düzeni bambaşka; kendi içinde kuralları olan, buna riayet edilen, zaman zaman problemlerin bilincinde olunsa da genelde mutlu bir yaşam. Böyle bir dünyanın kurgulanmış hâlini okumak da keyifliydi. Ara sıra yaşanılanlara üzülüyoruz, kızıyoruz -özellikle kadınların ve kız çocuklarının maruz kaldıklarına-, bazen ise kardeşlik bağının ne kadar güçlü -ama kimi yerde hoyrat- olduğunu görüyoruz. Her şekliyle; üzse de güldürse de samimi olduğu kesin. Bazı yaraların, acıların birlikte aşılacağını göstermesi, bu samimiliğin temelini oluşturuyor diyebilirim. Umarım okuru da bol olur.Yağmur Yıldırımay
Bazen üzüldük, ağladık; bazen sinirlendik, kızdık; bazen neşelendik, güldük. Kurtuluş Savaşı yıllarından başlayıp günümüze kadar uzanan olaylarda Anadolu’nun küçük bir ilçesinin şirin mi şirin köyünün sosyal hayatını izliyor, yazarın kendine has üslubuyla olaylar örgüsünün içine öyle bir giriyorsunuz ki binbir çeşit duyguyu kitap bitene kadar aynı anda yaşıyorsunuz. Bitmeseydi, yavaş mı okusaydım acaba diyeceğiniz bir kitap.
Roman, Kurtuluş Savaşı yıllarında başlıyor, 1922 ve sonrasında Akça Köyü’nde yaşanan hayatları bize aktarıyor. Kendi kuralları olan köy yerinde, yaz kış demeden her türlü zorlukla mücadele eden köy halkının acılarını, çaresizlik içindeki çabalarını, masum aşklarını ve onları her koşulda ayakta tutan güçlü aile bağlarını görüyoruz. Yazar kendine has anlatımı ile okurlarını köy insanının hissiyatına adeta ortak ediyor. Öyle ki bazen yetim olup boynunuz bükülüyor, bazen hakkını arayan küçük bir kız çocuğu olup sinirleniyor, yeri geliyor tüm gün evi tarlayı çekip çeviren bir ana ya da gurbette evlat hasreti çeken bir baba oluyorsunuz. Bazen ise günlerce, aylarca adresine ulaşmayı bekleyen mektubun ta kendisi oluyorsunuz. Velhasıl Anadolu’nun özeti olan bu kitabı, Anadolu’nun kendisi olan bir ANADOLU KADINI, duygulu ve akıcı biçimde kaleme alıyor ve okurlarını da o duygu selinin içine katıyor.
Kitap Yorumları - (2 Yorum)
Bazen üzüldük, ağladık; bazen sinirlendik, kızdık; bazen neşelendik, güldük. Kurtuluş Savaşı yıllarından başlayıp günümüze kadar uzanan olaylarda Anadolu’nun küçük bir ilçesinin şirin mi şirin köyünün sosyal hayatını izliyor, yazarın kendine has üslubuyla olaylar örgüsünün içine öyle bir giriyorsunuz ki binbir çeşit duyguyu kitap bitene kadar aynı anda yaşıyorsunuz. Bitmeseydi, yavaş mı okusaydım acaba diyeceğiniz bir kitap.
Roman, Kurtuluş Savaşı yıllarında başlıyor, 1922 ve sonrasında Akça Köyü’nde yaşanan hayatları bize aktarıyor. Kendi kuralları olan köy yerinde, yaz kış demeden her türlü zorlukla mücadele eden köy halkının acılarını, çaresizlik içindeki çabalarını, masum aşklarını ve onları her koşulda ayakta tutan güçlü aile bağlarını görüyoruz. Yazar kendine has anlatımı ile okurlarını köy insanının hissiyatına adeta ortak ediyor. Öyle ki bazen yetim olup boynunuz bükülüyor, bazen hakkını arayan küçük bir kız çocuğu olup sinirleniyor, yeri geliyor tüm gün evi tarlayı çekip çeviren bir ana ya da gurbette evlat hasreti çeken bir baba oluyorsunuz. Bazen ise günlerce, aylarca adresine ulaşmayı bekleyen mektubun ta kendisi oluyorsunuz. Velhasıl Anadolu’nun özeti olan bu kitabı, Anadolu’nun kendisi olan bir ANADOLU KADINI, duygulu ve akıcı biçimde kaleme alıyor ve okurlarını da o duygu selinin içine katıyor.