Sarmıştı kollarını, Acımasız eli,Ruhuna almıştı,Kaçış yok,Yakalandın!Ben ‘hayatım’ dedi,Ben bahar, kış, yaz, sonbahar,Bir ses emretti,’Yaşa, yaşa ve gör,’Öğrendiklerimle ezilirkenomuzlarım,Aklım ve yüreğim,Artık çekemez olduğunda,Ağırlığını hayatın,Süren doldu,SOBE!