İnsanın eşyayla olan ilişkisi, sürekli bir değişim içindedir. Bu değişim, çocuğun bilinçlenmesinden başlayarak, gereksinmelerin belirlediği bir biçimde ölümüne dek sürer. Örneğin, 5-6 yaşlarındaki çocuğun dünyasını kuşatan üç tekerlekli bir bisiklet; ilk gençlik yıllarında eski anlam ve değirini yitirerek daha başka eşyaların gereksinimi öne çıkar. Türkiye gibi emek sömürüsünün yoğun olduğu ülkelerde, eşya, insanan hayatına dinsel bir damardan da şırınga edilmektedir. “Dünyada mekan, ahirette iman” atasözü, bu uygulamanın dile getirilişidir.