Solmuş bir fotoğrafta gördüğümüz insan, “sadık yari” toprağa kavuşunca sonunda kemik oluyor. Aynı fotoğraftaki eşyaların çoğu ise, zaman içinde enkaza dönüşüyor veya yok olup gidiyor. Ama fotoğraf… O, yok olan insanı da, eşyayı da nesillere taşıyarak yaşatıyor. O fotoğrafa iyi bakmak, iyi okumak, iyi yorumlamak gerekir. Akıp giden hayatlar da bir çeşit fotoğraf değil midir?Siz ister figür, ister şekil, ister karalama, ister resim deyin ama ben, “ben” dediğimiz şey bilinsin, unutulmasın, yaşasın ve nesilden nesile taşınsın diye Büyükada ‘nın Solmayan Fotoğrafları adını yakıştırdığım anılarımın altyazıları okunsun istedim.Büyükada’nın Solmayan Fotoğraflarında yer alıp altyazılarında adı geçenler ile Adalar’da ve dağıldıkları dünyanın her yanında, yüreklerinde eksilmeyen Ada sevgisiyle yaşayan Adalılara kitabımı armağan ediyorum.Fıstık Ahmet (Tanrıverdi)