Hikâyede asıl olan “tahkiye” sanatı ise de, iyi bir hikâye; örgüsünde okuyucuya da bir nakışlık, bir ilmeklik boşluk bırakan hikâyedir. Hikayeci, bu boşluğu ustalıkla bırakabilirse, okuyucu onun çizdiği patikada farkına varmadan yürür.Ve yine iyi bir hikâye; bittiği zaman, iyi bir okuyucuyu hiç değilse okunduğu sürenin yarısı kadar bir zaman süresince tatlı bir düşünceye salan hikâyedir.