"Akıl hastanesi! Evim diyebileceğim bir yere sahip olma hakkım bile yok! Onların keyfine kalmış işim! Bu, kadının sömürülmesi, sanatçının ölesiye ezilmesi... Mahsus kaçırdılar beni, onlara tıkıldığım yerde fikir vereyim diye; yaratıcılıklarının ne kadar sınırlı olduğunu biliyorlar çünkü. Kurtların kemirdiği bir lahana gibiyim şimdi, yeni filizlenen her yaprağımı büyük bir oburlukla mideye indiriyorlar... Bilmiyorum, kaç yıl oldu buraya kapatılalı, ama tüm hayatım boyunca ürettiğim eserlere sahip çıktıktan sonra şimdi de kendilerinin hak ettikleri hapishane hayatını bana yaşatıyorlar... Bütün bunlar Rodin'in şeytani başının altından çıkıyor. Kafasında bir tek düşünce vardı zaten; kendisi öldükten sonra benim sanatçı olarak atılım yapıp onu aşmam; bunu engellemek için de, yaşarken olduğu gibi ölümünden sonra da ben hep mutsuz kalmalıydım... Her bakımdan başarıya ulaştı işte! Bu.... Bu esaretten çok sıkılıyorum... Villeneuve'e hiç dönemeyecek miyim, Paul?"
Bir kadının hayatının her döneminde yaşayabileceği başarısızlığı ve çabayı anlatan kitap yoğun bir dille yazılmış. Yine de etkileyiciliğini yitirmemiş. Okuduktan sonra tekrar üzerinde düşünme gereği duyabileceğiniz bir kitap.Yazar olay örgüsünden daha çok duygular üzerinde durmayı tercih etmiş olduğu için çok fazla sürükleyici değil ama yine de bittiğinde etki bırakıyor.
Kitap tam bir otobiyografi şeklinde yazılmamış. Anne Delbee’ nin düşünceleri ve hayalleri ile birlikte Camille’ i tanıdım. Ama özellikle son sayfalardaki delirme dönemleri (ki ben tam anlamı ile delirdiğine inanmıyorum ) öyle anlatılmış ki, Camille’ in o karışmış ruhunu, düşüncelerini hissettim diyebilirim. Kitabın sonundaki heykel fotoğrafları de çok işime yaradı. Çünkü bir yandan kitapta Camille’ in heykel yaparken ki ruh hali anlatılırken bir yandan da o an yaptığı heykeli görmek onu anlamama yardımcı oldu. Dahilik ve delilik arasında, fakirliğin yakasına yapıştığı, erkek egemen bir sanat içinde Paris’ de bir kadın.
normalde bir kitabi bitirdikten sonra diger kitabi baslamam en az 3 saat sonra olur. cunku her okudgum kitabi dusunur kendimce degerlendiririm.Ama Camille Claudeli okuduktan sonra 3 saat degil 3 gun sonra diger kitabi anca baslaya bildim.Kitap beni okadar derinden etkiledi.Tamam benligimi sarsdi.Kitap bitikten sonra ilk isim filmini bulmak oldu. Kitap beni bitirdi ben kitabi bitirmeden.
Bir dergide hayatından kesitler okuduğumda tüylerimi ürperttikten sonra, biyografisini okumayı en çok istediğim kişi haline geldi Camille Claudel. Bu kitabı bulduğumda çok sevindim fakat elime alınca tam bir hayal kırıklığı yaşadım. Yazarın anlatımı mı, yoksa çevirenden kaynaklanan bir sorun mu bilmiyorum, olaylar hep bir illüzyon ya da rüya havasında, çünkü şimdiki zamanda anlatılıyor, her cümle -yor ekiyle bitiyor; daha da kötüsü, zaman eklerinde tam bir karmaşa var, araya -di’li geçmiş zaman ekleri de serpiştirilince kitap okunması imkansız bir hale geliyor. Aylar önce satın aldım ve defalarca okumak için tekrar tekrar elime almış olmama rağmen birkaç sayfadan öteye gidemiyorum. Keşke başka bir yazarın yazdığı biyografisi daha olsa ama yok maalesef…
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
güzeldi, tavsiye derim.
Bir kadının hayatının her döneminde yaşayabileceği başarısızlığı ve çabayı anlatan kitap yoğun bir dille yazılmış. Yine de etkileyiciliğini yitirmemiş. Okuduktan sonra tekrar üzerinde düşünme gereği duyabileceğiniz bir kitap.Yazar olay örgüsünden daha çok duygular üzerinde durmayı tercih etmiş olduğu için çok fazla sürükleyici değil ama yine de bittiğinde etki bırakıyor.
Kitap tam bir otobiyografi şeklinde yazılmamış. Anne Delbee’ nin düşünceleri ve hayalleri ile birlikte Camille’ i tanıdım. Ama özellikle son sayfalardaki delirme dönemleri (ki ben tam anlamı ile delirdiğine inanmıyorum ) öyle anlatılmış ki, Camille’ in o karışmış ruhunu, düşüncelerini hissettim diyebilirim. Kitabın sonundaki heykel fotoğrafları de çok işime yaradı. Çünkü bir yandan kitapta Camille’ in heykel yaparken ki ruh hali anlatılırken bir yandan da o an yaptığı heykeli görmek onu anlamama yardımcı oldu. Dahilik ve delilik arasında, fakirliğin yakasına yapıştığı, erkek egemen bir sanat içinde Paris’ de bir kadın.
normalde bir kitabi bitirdikten sonra diger kitabi baslamam en az 3 saat sonra olur. cunku her okudgum kitabi dusunur kendimce degerlendiririm.Ama Camille Claudeli okuduktan sonra 3 saat degil 3 gun sonra diger kitabi anca baslaya bildim.Kitap beni okadar derinden etkiledi.Tamam benligimi sarsdi.Kitap bitikten sonra ilk isim filmini bulmak oldu. Kitap beni bitirdi ben kitabi bitirmeden.
Bir dergide hayatından kesitler okuduğumda tüylerimi ürperttikten sonra, biyografisini okumayı en çok istediğim kişi haline geldi Camille Claudel. Bu kitabı bulduğumda çok sevindim fakat elime alınca tam bir hayal kırıklığı yaşadım. Yazarın anlatımı mı, yoksa çevirenden kaynaklanan bir sorun mu bilmiyorum, olaylar hep bir illüzyon ya da rüya havasında, çünkü şimdiki zamanda anlatılıyor, her cümle -yor ekiyle bitiyor; daha da kötüsü, zaman eklerinde tam bir karmaşa var, araya -di’li geçmiş zaman ekleri de serpiştirilince kitap okunması imkansız bir hale geliyor. Aylar önce satın aldım ve defalarca okumak için tekrar tekrar elime almış olmama rağmen birkaç sayfadan öteye gidemiyorum. Keşke başka bir yazarın yazdığı biyografisi daha olsa ama yok maalesef…