Gramsci’den bu yana sıkça yinelendiği gibi “Doğu’da devlet herşeydir”. “Bir şey” değil, ama konuşmayan, her tarafı ve herşeyi kaplamış, ettikleriyle “mesut ve bahtiyar”, suskun bir “her şey”. Batı’da devlet “ev”i ve “şehir”i kurarken eyleminin yanında bir sürü de laf etmişken bizde tamamen farklı olarak insanların “yuvasını yapmak” için bildik yöntemlerle yetinmiş.