Eylül 188...Güzün kendini artık biraz belli ettiği serin bir eylül akşamından sonra gece yarısı. Her yer sessiz. Huzur içinde uykuya dalmış ailemin evinde yalnızca ben uyanığım. Sıkıntıdan ve beklemekten kafam karmakarışık Yarın sabah yola çıkacağımı düşünerek erken yatacağımı söyleyip daireme çekileli nerdeyse iki saat olacak. Ama uyku tutmuyor. Kendi özel daireme kapanmış, odadan odaya boş boş dolaşıyorum, denizci olarak çıktığım uzun, uzak seferlerin arifesinde olduğu gibi sınırsız düşler kuruyorum, geçmiş günleri, sonsuza dek bitmiş şeyleri, ölmüş yüzleri sıkıntıyla içimden geçiriyorum.Ancak bu kez yalnızca bir aylığına yola çıkıyorum ve İstanbuldan uzağa gitmeyeceğim, ama bu yolculuk üzüntülü olacak...Mutsuz bir masal oyunu olan yaşamımın unutulmaz bir perdesi orda oynandı mutlaka. O yüzden oraya dönmek düşüncesi böyle tedirgin ediyor beni, o yüzden oradan gelen her şey, aklımdan geçen bir Türkçe sözcük, bir Doğu silahı, bir Türk kumaşı, bir koku beni hemen bir sürgün gibi düşlere daldırıyor, gözlerimin önünde İstanbul beliriyor yeniden. Dairem bir eski zaman emirinin dairesiyle aynı, oymalı küçük kemerler, eskil sırma işlemeler ve beyaz kireç badanasıyla sevdiğim baba evimin ortasına büyü yoluyla yerleştirilmiş herhangi bir Doğu evine benziyor; bunun nedeni sadece sanatsal özenç değil. İslam dünyasının bir daha kopamayacağım çekiciliğine Boğaziçi kıyılarında oturduğum zamanlar kapıldım; bu çekiciliği türlü türlü biçimlerde, nesnelerde, resimlerde, renklerde bile duyuyorum, hatta duvar çinilerimdeki şu yapmacıksız boyanmış eski düş çiçeklerine varıncaya değin. Özellikle bu hüzünlü çekicilik beni etkiliyor, yarın olacağım yere, oraya doğru çekiyor beni.Öyleyse İstanbulu bir daha göreceğim doğru... On yıldır düşlediğim o kutsal yolculuk pekâlâ gerçek ve yakında demek...Denizcilik mesleğinin rastlantılarıyla dünyanın her köşesini dolaştığım on yıldan beri bir daha geri dönemedim oraya, hiç olmadı, beni sürekli oradan uzaklaştıranın bir yazgı, amansızca bir cezalandırma olduğunu söyleyesi geliyor insanın. Büyük umutsuzluk içinde yıkılmış bir küçük Çerkez kızına oradan ayrılırken ettiğim tumturaklı dönüş yeminimi hiçbir zaman tutamadım.O benim sevgilimdi; bütün ruhumla kendimi ona verdiğimi, yaşadıkça ve sonsuzlukların ötesinde süreceğini sanıyordum; ona ilişkin hiçbir şey bilmiyorum artık.
Pierre Loti’nin sevdiği kadını görebilmek için 10 yıl sonra İstanbul’a yapmış olduğu kısa seyahatini anlatan bir kitap. Gördüğü durum karşısında yaşadığı hayal kırıklığı… Okumanızı tavsiye ederim.
Doğudaki Hayalet, hüzünlü bir ayrılığın kronolojisi olması yanında yabancı bir Fransız subayın gözünden Türkiye’nin neye benzediğini neye benzemediğini bizlere gösteriyor.Tarihteki az sayıdaki Türk dostlarından biri olarak yerini alan LOTİ, kurgusuyla umutsuz bir aşkı betimlerken ayrıca bizi bize anlatıyor.
fransız bir yazarın gözünden Türkleri tekrar tanıyacaksınız…. ve Aşkın sokaklarında adım adım kaybolacaksınız… okunmaya değer bir kitap tavsiye ederim. inşallah tekrar satışa çıkar.
Kitap Yorumları - (3 Yorum)
Pierre Loti’nin sevdiği kadını görebilmek için 10 yıl sonra İstanbul’a yapmış olduğu kısa seyahatini anlatan bir kitap. Gördüğü durum karşısında yaşadığı hayal kırıklığı… Okumanızı tavsiye ederim.
Doğudaki Hayalet, hüzünlü bir ayrılığın kronolojisi olması yanında yabancı bir Fransız subayın gözünden Türkiye’nin neye benzediğini neye benzemediğini bizlere gösteriyor.Tarihteki az sayıdaki Türk dostlarından biri olarak yerini alan LOTİ, kurgusuyla umutsuz bir aşkı betimlerken ayrıca bizi bize anlatıyor.
fransız bir yazarın gözünden Türkleri tekrar tanıyacaksınız…. ve Aşkın sokaklarında adım adım kaybolacaksınız… okunmaya değer bir kitap tavsiye ederim. inşallah tekrar satışa çıkar.