Sokaklarda saklambaç oynanan şanslı bir dönemin, seksenlerin, evi sokaklar olan, mahalle arasında koşturan, ağaçlara tırmanan, mutlu çocuğuydum. İlk gençliğimin denk düştüğü doksanlara ait her şarkıyı dinlediğimde içimde beliren mutluluk, o günlerin tatlı heyecanını yaşatır, her melodi yıllar öncesindeki beni getirir bana.Şiirler, şarkılar, kelime kelime, name name döküldü içime, arkadaş oldu okuduğum kitaplar, sığınak oldu bana romanlar. Ne zaman kendime ait bir dünya istesem daldım roman kahramanlarının aralarına. Bazılarını çok sevdim, benzemek istediklerim oldu aralarında, vedalaşmak istemedim onlarla, kimileri ise yer almasın istedim satırlarda, bu güzel öyküyü kirletmesinler istedim varlıklarıyla.Hayat gibiydi kitaplar, tesadüflerin bazıları toprağımızı beslerken, bazıları yaprak dökümü yaşatır dallarımıza. İşte tüm bu anlarda, yaşam yoluma düşen fırtına ve boranlarda ya da huzurlu ve güzel anlarda sığındım kaleme ve kâğıda. İnsanın yazarak özüne yürüdüğünü, kendini gördüğünü anladım yazdıkça.