Eşekarıları (Yargıçlar), büyük bir olasılıkla İÖ 422 yılında sahnelenmiş bir yapıttır. Aristophanes, bu komedyasında Atina'nın adalet mekanizmasıyla alay eder. O zamanlarda demagog ve savaştan yana olanlar, yargıçları kendi siyasi çıkarları uğruna kullanırlardı. Sıradan insanlar Spartalılarla işbirliği yapmakla suçlanır ve insafsız yargıçlar tarafından çok ağır biçimde cezalandırılırlardı.Yargıçlar kararlarını balmumu tabletler üzerine sivri bir kalemle yazdıkları için Aristophanes, o kalemleri eşekarılarının iğnelerine benzetmiş, bu oyunuyla Atina halkını aydınlatmak, uyarlamak istemiştir.
Yazar bu eserinde Atina’nın o dönemki yargı sistemini alaycı bir tarzda ele almıştır. Kitapta, yargıçlık hastalığına yakalanmış babayı bu hastalıktan kurtarmaya çalışan oğlun yaşadıkları, yargı mekanizması ve yargılama süreci komik bir uslupla anlatılmaktadır.
O yıllarda gücü elinde bulunduranlar (savaştan yana olanlar vs) kendi siyasi çıkarları için yargıçları kullanırlardı. Sıradan vatandaşlar çok kolaylıkla hainlikle suçlanır ve insafsız yargıçlar tarafından ağır cezalara çarptırırlardı. Benim en çok ilgimi çeken sahne ; “ peynir çalmış bir köpek için idam cezası istenmesi ve duruşması” oldu.
Yargıçlar kararlarını balmumu tabletler üzerine sivri bir kalemle yazdıkları için Aristophanes, o kalemleri eşekarılarının iğnelerine benzetmiştir. Yazar, bu komedya ile Atina halkını uyarıp gerçekleri göstermek istemiş.
Yüzyıllar önce yazılmış bir eser olmasına rağmen önemli ölçüde güncelliğini koruyor.
80 sahifelik bir kitap. Kesinlikle okunması gereken bir komedya.
20 bin nüfuslu Atina şehrinde 10 bin kişinin yargıç olmasını, bu mesleğin para kazanmak için yapılmasını eleştiren güzel bir hiciv olmuş. Özellikle horuzun geç ötmesinden dolayı mahkemeye verilmesi çok güzel bir gönderme. Okumanızı tavsiye ederim.
Modern demokrasinin daha ilk zamanlarında kaleme alınmış bu eser. Yargının ödül ve sefa amacıyla adalet kavramını bir kenara attığı, politik yandaşlıkla davaların çözüldüğü bir dönem… Her zaman olduğu gibi, savaşa bağlı ve bağımlı olanlar, onun sırtından geçinmesi gerekenler var dedirtiyor insana…
Kitap Yorumları - (3 Yorum)
Yazar bu eserinde Atina’nın o dönemki yargı sistemini alaycı bir tarzda ele almıştır. Kitapta, yargıçlık hastalığına yakalanmış babayı bu hastalıktan kurtarmaya çalışan oğlun yaşadıkları, yargı mekanizması ve yargılama süreci komik bir uslupla anlatılmaktadır.
O yıllarda gücü elinde bulunduranlar (savaştan yana olanlar vs) kendi siyasi çıkarları için yargıçları kullanırlardı. Sıradan vatandaşlar çok kolaylıkla hainlikle suçlanır ve insafsız yargıçlar tarafından ağır cezalara çarptırırlardı. Benim en çok ilgimi çeken sahne ; “ peynir çalmış bir köpek için idam cezası istenmesi ve duruşması” oldu.
Yargıçlar kararlarını balmumu tabletler üzerine sivri bir kalemle yazdıkları için Aristophanes, o kalemleri eşekarılarının iğnelerine benzetmiştir. Yazar, bu komedya ile Atina halkını uyarıp gerçekleri göstermek istemiş.
Yüzyıllar önce yazılmış bir eser olmasına rağmen önemli ölçüde güncelliğini koruyor.
80 sahifelik bir kitap. Kesinlikle okunması gereken bir komedya.
20 bin nüfuslu Atina şehrinde 10 bin kişinin yargıç olmasını, bu mesleğin para kazanmak için yapılmasını eleştiren güzel bir hiciv olmuş. Özellikle horuzun geç ötmesinden dolayı mahkemeye verilmesi çok güzel bir gönderme. Okumanızı tavsiye ederim.
Modern demokrasinin daha ilk zamanlarında kaleme alınmış bu eser. Yargının ödül ve sefa amacıyla adalet kavramını bir kenara attığı, politik yandaşlıkla davaların çözüldüğü bir dönem… Her zaman olduğu gibi, savaşa bağlı ve bağımlı olanlar, onun sırtından geçinmesi gerekenler var dedirtiyor insana…