Kant’ın ahlâk felsefesinin en temel kavramı olan ahlâk kanunu hakkında, bu kitabında o şunu söylüyor: “Ahlâksal buyruk, amaca bakmadan, mutlak bir şekilde buyurur.” Bunu söylemekle Kant, mutluluk, sosyal menfaat gibi emprik temellere dayalı olan ahlâk sistemlerini eleştirmekte, sırf rasyonel bir ahlâk anlayışının temellerini atmaktadır. Demek ki, mutlaka yükümlü kılan, yani yalnız mecburi değil, üstelik bağlayıcı ve eylemleri zorunlu kılıcı ahlaksal kurallar vardır Kant’a göre; yalan söylememelisin, gibi. Ona göre bir eylem, Tanrı istiyor diye değil, doğru ya da iyi olduğu için gerçekleştirilmelidir; durum böyle olunca, Tanrı da onu ister ve bizden bekler.