Ahmet Mithat, Felâtun bey ile Râkım Efendi romanını sadrazam Mahmut Nedim Paşa aleyhine yazdığı bir kısım siyasî yazılar ve Yeni Osmanlılar’la muhtemel ilişkileri yüzünden sürgüne gönderildiği Rodos’ta iken kaleme alır ve sürgün dönüşü 1876 yılında yayımlar. On bir bölümden meydana gelen roman Tanzimat devrinin hüküm sürdüğü yıllarda yaşanan Doğu-Batı düalitesini mizahî bir dille anlatır. Konu, esere adını veren iki gencin hemen her bakımdan zıtlıkları üzerine kuruludur. Felâtun Bey’i, Türk romanında kendisini Batılılaşmanın beraberinde getirdiği tüketim ekonomisinin çarklarına kaptırmış alafranga züppe tipin ilk örneğidir. Felâtun Bey ile Râkım Efendi romanı edebiyatımızda alafranga tipi işleyen ilk eser olması bakımından ayrı bir önem taşımaktadır.