Süslü kağıda özene bezene “Karıcığım” yazabildi. “Sana hasretim mi yazmalıydı, yoksa seni çok seviyorum mu?..” bilemiyordu. Oynamaktan kirlenen kağıdı buruşturup attı ortalığa. İkinci kağıda geçirdi “Karıcığım”ı. Onu da atmak zorunda kalınca devam etti aynı işlemi yapmaya. Her yer buruşturulmuş kağıtlarla dolup, blok bitince devam edemedi. O da bıraktı, yazamktan vazgeçti. Kalktı masanın başından. Kalemi nasıl olup ta kırmadı o öfkeyle hayret ediyordu. Yerdeki kağıtların bazısını bir kat daha ezip tekmeleyerek mutfağa gitti. Bir şeyler atıştırmalıydı. Az da olsa. Çok kötü bir durumdaydı. Mutlaka bir şeyler atıştırmalıydı.