Selma Erdem Durmuş ilk şiir kitabı “Kır Çiçekleri”nden sonra elinizdeki bu ikinci şiir kitabı GÖÇ ÇİÇEKLERİ ile selamlıyor okurlarını.Bir kadın duyarlılığı, anne şefkati hemencecik seziliyor şiirlerinde. Selma Erdem Durmuş’un şiirleri ayağı yeren basan şiirler. Kökü toprakta, yankısı yürekte. Konusunu tabiattan alıyor. Pastoral şiirler diyebileceğimiz nitelikte. Pek çoğumuzun dikkatini çekmeyen şeyler onun şiirlerinde canlanıyor. Papatyanın rengi, kırlangıcın cıvıltısı, börtü böceğin sesi uyanıyor içinizde. Mülteci bir çocuk konuk oluyor sonra. Şiirleri kısa yazılıp uzun okunan tarzda. Kısacası hayatın sesini, renklerini, ince ayrıntılarını şiire dökmüş şair.Şairimiz yazdığı bir haikuda“Kim çekebilirKarlı dağlardan başkaBuzdan yükleri?” dedikten sonra bir kırlangıca uğruyor yolu:“Cıvıltısı aldı götürdü beniBahçedeki kırlangıcın‘Kırlangıç hesabı’nı düşününceSardı içimi bir hüzünYa bugün son günüyse ömrümüzün?” demekten alamıyor kendini.Ve o can alıcı soruyu soruyor bir şiirinde:“Vakti var mıdır annelerin ölmeye?”Siz ne dersiniz?
Şair Selma Erdem Durmuş’un şiirlerinde yalın, sade, açık bir anlatım hâkim. Erguvan, papatya, leylak, menekşe, çuha, leylak, nergis, kardelen gibi türlü türlü çiçeklerle, güllerle çevrelenmiş bir şiir kitabı. Kırlangıç, bülbül, serçe, gelincik gibi kuşları bu güllerden uzak tutamayız elbet. “Kırlangıç” şiirinde “sardı içimi bir hüzün/ ya bugün son günüyse ömrümüzün” diyerek sesleniyor. Kış kışlığını yaz yazlığını yapacak ama “öğle soğuk ki/ sana ısınamadım” der “Kış” isimli şiirinde. Mevsimlerin dördüne de değinilse de şiirlerde baharın yeri apayrıdır. Bahar aranılandır, özlenendir. “Sen baharı bekle/ ben seni/ sen bahara âşık/ ben sana” dediği gibi “leylak” şiirinde. “Bırakın çiçek açsın dünya/ deste deste/ yükünü ben çekeyim” der “Çiçek Yükü” şiirinde. Şair duyarlılığıyla sosyal konulara, elemlere, acılara, hüzünlere de ses olur şair. “Kalemdeki mürekkep ağlar” der mesela “Mülteci Çocuk” şiirinde. En çok etkilendiğim anne şiiri. Kutlarım.
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
Şair Selma Erdem Durmuş’un şiirlerinde yalın, sade, açık bir anlatım hâkim. Erguvan, papatya, leylak, menekşe, çuha, leylak, nergis, kardelen gibi türlü türlü çiçeklerle, güllerle çevrelenmiş bir şiir kitabı. Kırlangıç, bülbül, serçe, gelincik gibi kuşları bu güllerden uzak tutamayız elbet. “Kırlangıç” şiirinde “sardı içimi bir hüzün/ ya bugün son günüyse ömrümüzün” diyerek sesleniyor. Kış kışlığını yaz yazlığını yapacak ama “öğle soğuk ki/ sana ısınamadım” der “Kış” isimli şiirinde. Mevsimlerin dördüne de değinilse de şiirlerde baharın yeri apayrıdır. Bahar aranılandır, özlenendir. “Sen baharı bekle/ ben seni/ sen bahara âşık/ ben sana” dediği gibi “leylak” şiirinde. “Bırakın çiçek açsın dünya/ deste deste/ yükünü ben çekeyim” der “Çiçek Yükü” şiirinde. Şair duyarlılığıyla sosyal konulara, elemlere, acılara, hüzünlere de ses olur şair. “Kalemdeki mürekkep ağlar” der mesela “Mülteci Çocuk” şiirinde. En çok etkilendiğim anne şiiri. Kutlarım.