Türkçenin zaman içerisinde kollara ayrılarak lehçeleri oluşturması, malzemesi dil olan edebiyatın da kendi içerisinde birtakım sebeplerden ötürü farklı gelişim göstermesi, Türk edebiyatını da kollara ayırmıştır. Özbek edebiyatının da kendine özel gelişim göstermesi bakımından Türk dünyası edebiyatları arasında önemli bir konumu bulunmaktadır. Temelini Alişir Nevaî, Hüseyin Baykara, Babür gibi değerlerin attığı Çağatay edebiyatından alan Özbek edebiyatında, Milli Uyanış Döneminde cedidizmin etkisiyle tercüme faaliyetlerine hız verilmiş; bu sayede dünya edebiyatlarının numuneleri Özbek edebiyatına kazandırılmıştır. Gaspıralı İsmail Bey’in “öze bağlı yeni edebiyat” anlayışıyla çağdaş Özbek edebiyatı da 20. yüzyıl edebiyatları arasında yerini almıştır. Yenileşme döneminde ceditçi aydınların en önemli özelliklerinden biri de iyi birer tercüman olmalarıydı. Bu eserde, çağdaş Özbek edebiyatında farklı öykü anlayışlarıyla kaleme alınmış otuz yazara ait otuz eser bulunmaktadır. Öykü türünde çok büyük klasikler çıkarmış Özbek edebiyatı, öykü yolculuğuna, yetkin yazarlarla devam etmektedir. Yirminci yüzyılın başında teknolojinin insan hayatına girmesiyle ortaya çıkan modernizm ve İkinci Dünya Savaşından sonra zuhur eden postmodernizm Özbek edebiyatında da kendini bulmuştur. Çağı yakalarken bir yandan da gelenekten ayrılmayan Özbek edebiyatının öykü türündeki başarısı, yeni anlayışları geleneksel olanla harmanlayabilmesinde yatar.