Salahaddin tepedeydi. Yukarıda halifenin siyah bayrağıyla kendi altın rengi kartal sancağının altında duruyordu: gövdesini saran zırhın altınsı parıltısını ve başını güneşten korumak için sardığı beyaz örtüyü ve kişisel korumaları olan memlukların sarı ceketlerini görebiliyorlardı. Güneşin altında ışıl ışıl parlayan Celile’nin mavi suları onlarla düşmanlarından çok daha acı alay ediyor gibiydi. Yanan Taberiye onlara ne umut ne yardım sunuyordu. Bir haberci kâfirlerin hattından geçmeyi başarsa bile takviye gelemezdi. Bundan da kötüsü ne yiyecek ne su bulamayacaklardı. Cresson’daki ambarlara, eğer o da olmazsa Taberiye’dekilere güvenmişlerdi.“Bundan daha çaresiz durumda kaldığımı hatırlamıyorum,” dedi Raymond.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)