“Kirli yumurtalardan, kabuğunu kırıp yeni bir can doğuyordu. Galiba çift sarılıydı. Kanatlıydı.Kelimeler oynaşmaya başlamıştı bile. Kalem ucu, sevinçle sabırsızlıkla titredi yine.Renkli,  sema desenli bir yumurta apansızın pişti gönüllüce.Kulluk kiri tabii miydi; göreceli miydi, sual edilince?Galiba “Sevgili”, (üzerine ismi) yazılı bir sepet yumurtayı, hediye göndermişti gizlice.“Sepet sepet yumurta, sakın Beni unutma!”Taze, kıvamında yumurta dersleri verilirdi. Bu muhabbet yumurtasını kesinlikle kırmayıp, çiğ çiğ yutmak hazmetmek gerekti.Şahsıyla ve cümleyle ilgili sorunu, ana davayı biliyordu, dîller çözülünce. “Bilmek ve bildiğini yapmamak, henüz o şeyi tam bilmemek demektir. (Abdülhakim Arvasi)”Yaz kızım yaz!