Her insanın bir yaşam boyutu vardır, bunu hepimiz biliriz ve kabul de ederiz. Acı, sevinç, aşk, umut, kaygı gibi yaşamsal biçimler, hayatın çeşitli dönemlerini değerlendirir, bu zaman parçalarına hayat verir. Eskilerin deyimiyle “insanı pişirir.”Boyutları kendi değerleriyle algılamak ve bu değerlerle birlikte kabul etmekse yaşamın olmazsa olmaz kurallarından biridir. Yani kısacası, gülü dikeniyle birlikte kabul etmekten başka çıkar yolumuz yoktur.