Michelstaedter bu eseriyle kitabın tüm bölümlerinde doğrudan veya dolaylı olarak Parmenides, Herakleitos, Empedokles, Aeschylus, Sopholes, Simonides, Sokrat, Ecclesiates’in Antik Yunanlı yazarı, İsa, Petrarch, Leopardi, İbsen ve Beethoven’ın reddedilen fakat günümüze kadar ulaşmış tefekkür ürünleri olan düşüncelerine defaatle atıflarda bulunuyor. Dahası, Michelstaedter yukarıda adı geçen filozoflar tarafından başarısız bir şekilde beyan edilen ve gerçeği örtbas eden felsefe, din ve tüm normları reddedecek ve tüm bunları “retorik” diye adlandıracaktır. Her ne kadar küstahça olsa da, kendini olumsuz gerçeği söylemeye ikna ederse, retorik, belki de Michelstaedter’i dinleyen kişileri de bu vesileyle bir şeyler söylemeye zorlayacaktır. İşin gerçeği, zorla konuşturmak da eski bir retorik tekniğidir.