« -Hayır, sen bana benzemiyorsun, ey deli! Çünkü sen hâlâ ürperiyorsun acın karşısında; ürkütüyor seni dipsiz uçurumun derinlikleri.-Ben sana benziyorum, ey gece! Vahşi ve korkunç. Çünkükulaklarım, köleleşmiş halkların feryatlarına ve unutulup gitmişbeldelerin acılarına sağırlaşmıştır artık.-Hayır, sen bana benzemiyorsun, ey deli! Çünkü ruhun,yedi katlı bir kumaşla kaplıdır; kalbinin sesini duyabilecekdurumda bile değilsin.-Ben sana benziyorum, ey gece! Ben sana benziyorum!Güçlü ve ulvi. Çünkü tahtım, yıkılmış tanrılar yığınının üstünde yükseliyor; önümden, hiçbir zaman yüzünü görebilme olanağını bulamadan, sırf giysilerimin eteklerine dokunabilmeleri umuduyla günler akıp gitmektedir.-Sen kalbimin çocuğu! Bana benziyor musun? Öyle ise, sen başarılamayan düşüncelerimi üstlenebilir ve sonu gelmez sözlerimi söyleyebilir misin?-Ey gece, biz iki kardeşiz! Sen evreni uyandırıyorsun, ben de ruhumu… »