Gürpınar köyünden Osman, Habib Ağa’nın kızını sever. Ağa, yoksul diye hor görür delikanlıyı, kızını varlıklı bir aileye vermek ister. O bilinen, eli silahlı ağalardan değildir Habib. Köylüleri, elinden düşürmediği tespihiyle uyutur, “Allah’ın dediği olur” diyerek, “Takdir yukardan gelir” diyerek halkın toprağını yavaş yavaş ele geçirir. Köyün bilinçlenmekte olan tek kişisi Osman olup bitenleri apaçık görmektedir. Köylülerini, Habib Ağa’ya karşı uyarmaya çalışır; bir var ki onlar, ağanın tespihine koşulduklarından, Osman’ın söylediği hiçbir şeyi duymazlar; ama ağa ne söylese, dinsel bir tören havası içinde tekrarlayarak koroluk ederler ona. Habib Ağa ikide bir, “Netsen neylesen boş, takdir yukardan gelir” der ya, Osman bir güzel mim kor buna. Gece Habib Ağa’nın damına çıkıp bacayı megafon gibi kullanarak seslenir: “Habib! Habib! Kızın Osman’a nasip!” Ve kötü işleri, kara işleri üstüne sıygaya çeker, kendi silahıyla alteder ağayı. Hem kızını alır, hem de köylüden alınan toprakların geri verilmesini sağlar.