“Bir gün gelecek, orada sessizce duran dağ taş yüzyıllık uykusundan uyanacaktır. Gerçektir bu sonsuz bekmleyişi. Yalçın kaya gibi durduğuna bakma onların. Şimdi parlayan yıldızlar gibi yas tutuyorsa, sonsuz biçimi rüzgâra emanet. Bir oluş biçimleniyordur, yaknıdır kendini tanıması…Karanlık taşların arasında bulut gibi geçer zamanla su ve onu işler. Taşa hayat veren su karanlıkta geçerken kendisinden, aklına gelir miydi çizdiği resmi, kıymetli kılacak taşı diğerlerinden. Bilir miydi aralarından süzüldüğü kayalara anlam katacağını, ve sonunda yeniden hayata döneceğini !”