Mor menekşelerin annemden çok ilgi gördüğünü bildiğinden olsa gerek, ne zaman anneme sinirlense, elini ilk onlara atardı. Menekşeler, babamın hışmından kurtulmayı başarırlarsa annemin emeğinin karşılığını veriyor, kendilerini çiçeklerle donatıyorlardı. Babamın hışmından kurtulamadıklarında da, ise kendilerini parçalanmış halde sokakta, kaldırımın üzerinde buluyorlardı.