Guillevic’in şiirinde dünyayı kavrama gereksinmesi bir zorunluluktur. Bundandır ki, “Ponge, insan kültürünün büyüsünü nesnenin gücüyle dil üstüne yerleştirerek (bu konuda) adeta bir saklambaç oyunu düzenleyerek, şeyler, dolayısıyla dünya üstünde egemen olmaya çalışırken” Aragon’un dediği gibi “her zaman çocuk kalan” Guillevic, zavallı bir çocuk açısından ele aldığı nesneler dünyasına sahip olmaya, orada kendisine, kendisinin olabilecek bir yer açmaya, bir barınak edinmeye çalışmaktadır.Bu barınağı kazanmayı başardı da, elinin emeğiyle.