Naili’nin hem XVII. Yüzyıl şiirinde, hem de bütün Türk edebiyatında önemli bir yeri vardır. Devrinde pek çok şairin öncüsü olmuştur. Nâilî, XVII. Yüzyıl şiirini etkisi altına alan Sebk-i Hindî üslubunun başlıca temsilcisidir. Naili’nin bu divanı ilk defa 1837 yılında bastırılmıştır. Yaşadığı devirden başlayarak, Naili’den söz eden tüm kaynaklar, tek eseri olan divanı ile şiirde yeni bir çığır açtığını, daha önce görülmeyen bir üslup getirdiğini söylemekte birleşmişlerdir.