Dün ile bugün arasındaki örtüşmenin, çatışmanın ve yüzleşmenin anlamlı olabilmesi, sosyalistlerin yakın geçmişlerinin açığa çıkartılması ile mümkün. Geçmişin bilgisinin ve deneyiminin "sol resmi tarihler"in kavramlarına terk edildiği düşünüldüğünde, o tarihin hem nedeni hem sonucu olmuş binlerce militanda içerilen hayatların ve bilgilerin açığa çıkarılması önemli. Nar Taneleri, kavramlara, siyasi saptamalara indirgenmiş sol tarihe, "İnsansız anı yoktur. Var mıdır?" diye itiraz ederek insanileştirilme çabası.Ezber bozan öykülerden oluşan Nar Taneleri; tarih, öteki ve ayna korkusunu yenmek için kendimizle ve tarihimizle yüzleşmenin gayriresmi sivil imkânı.
Sezai Sarıoğlu’nun nefis anlatımıyla, Türkiye Solu’nun yakın tarihini anlatan çok güzel bir kitap..
“ey resullerin yasını tutamayan, dikili insanı olmayan tanrı
elin çamura değdiği anda çocuk ölülere basmayı serbest bırakan
tanrılara ve devletlere basmayı yasaklayan tanrı…
ey dikili tanrısı olmayan, çamurda dikiş tutturamayan insan
islâmi usüllere göre itinayla insan kesen
elini kanla sulayıp ıslak imza atan
tanrının en uzun şakası olan insan…
dört kitabı açıp, perdeyi aralayıp tanrıya baktım:
okudum… anladım… imzalamadım…
çamurdan ve kaburgadan rivayet insana baktım:
okudum… anladım… imzalamadım…”
tarih kavramı üzerinden yapılacak bir tartışma dışında gerçek anlamına ulaşacak bir kitap ‘Nar Taneleri’. Türkiye solunun 1960’lardan bu yana yaşadığı sayısız acıyı olduğu kadar, bu dönem boyunca ortaya çıkarttığı birbirinden önemli nice insani değeri yansıtan ve bu tarihin bir parçası olan hemen herkesin kendinden karşılıklar bulabileceği önemli bir çalışma.
Kitabı okuyalı epey oldu. Herkes aynı tadı almayabilir ama benzer süreçlerden geçmiş insanların bu acı insan öykülerinden etkilenmemesi mümkün değil. Çok önemli bir iş yapmış Sarıoğlu. Bazı eleştirilerim de var. Birincisi son derece etkileyici öyküleri olan insanlarla sıradan bir militanın karşılaşabileceği asgari haksızlıklarla karşılaşmış insanların öykülerinin aynı düzlemde verilmesi kitabın gücünü zayıflatmış. Sarıoğlu, bence kendi tanışıklığının olmadığı insanları da arayıp bulabilir ve çok daha temsiliyet özelliği olan profiller sunabilirdi. Bir başka eleştirim, bazı kişilerin bizzat yönetici mekanizmalarda yer almış olmalarına rağmen sanki bu yozlaşmadan hepimiz sorumlu değilmişiz gibi “haksızlığa uğradım, çok acı çektim” mızmızlanmalarına gitmeleri. Üçüncü olarak ’89 kuşağının kitapta hak ettiğince yer bulamadığını düşünüyorum. Ama belki de bu bir başkasının görevi olarak ortada duruyor. Tüm bu eleştirilerim Nar Taneleri’nin doldurduğu dev boşluk düşünüldüğünde ‘yazılmasa da olurdu’. Bence benzer süreçlerden geçmiş herkesin Sarıoğlu’na bir teşekkür borcu var.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Sezai Sarıoğlu’nun nefis anlatımıyla, Türkiye Solu’nun yakın tarihini anlatan çok güzel bir kitap..
“ey resullerin yasını tutamayan, dikili insanı olmayan tanrı
elin çamura değdiği anda çocuk ölülere basmayı serbest bırakan
tanrılara ve devletlere basmayı yasaklayan tanrı…
ey dikili tanrısı olmayan, çamurda dikiş tutturamayan insan
islâmi usüllere göre itinayla insan kesen
elini kanla sulayıp ıslak imza atan
tanrının en uzun şakası olan insan…
dört kitabı açıp, perdeyi aralayıp tanrıya baktım:
okudum… anladım… imzalamadım…
çamurdan ve kaburgadan rivayet insana baktım:
okudum… anladım… imzalamadım…”
Sezai Sarıoğlu’nun dönemi anlatan önemli bir eseri, okunmasını tavsiye ederim.
Sezai SARIOĞLU yine kendine has kelimeleriyle kurduğu; bazen masalımsı, bazen de tokat gibi anlatımıyla müthiş bir iş yapmış…
tarih kavramı üzerinden yapılacak bir tartışma dışında gerçek anlamına ulaşacak bir kitap ‘Nar Taneleri’. Türkiye solunun 1960’lardan bu yana yaşadığı sayısız acıyı olduğu kadar, bu dönem boyunca ortaya çıkarttığı birbirinden önemli nice insani değeri yansıtan ve bu tarihin bir parçası olan hemen herkesin kendinden karşılıklar bulabileceği önemli bir çalışma.
Kitabı okuyalı epey oldu. Herkes aynı tadı almayabilir ama benzer süreçlerden geçmiş insanların bu acı insan öykülerinden etkilenmemesi mümkün değil. Çok önemli bir iş yapmış Sarıoğlu. Bazı eleştirilerim de var. Birincisi son derece etkileyici öyküleri olan insanlarla sıradan bir militanın karşılaşabileceği asgari haksızlıklarla karşılaşmış insanların öykülerinin aynı düzlemde verilmesi kitabın gücünü zayıflatmış. Sarıoğlu, bence kendi tanışıklığının olmadığı insanları da arayıp bulabilir ve çok daha temsiliyet özelliği olan profiller sunabilirdi. Bir başka eleştirim, bazı kişilerin bizzat yönetici mekanizmalarda yer almış olmalarına rağmen sanki bu yozlaşmadan hepimiz sorumlu değilmişiz gibi “haksızlığa uğradım, çok acı çektim” mızmızlanmalarına gitmeleri. Üçüncü olarak ’89 kuşağının kitapta hak ettiğince yer bulamadığını düşünüyorum. Ama belki de bu bir başkasının görevi olarak ortada duruyor. Tüm bu eleştirilerim Nar Taneleri’nin doldurduğu dev boşluk düşünüldüğünde ‘yazılmasa da olurdu’. Bence benzer süreçlerden geçmiş herkesin Sarıoğlu’na bir teşekkür borcu var.