Nostaljik tınısıyla geçmişle şimdinin bağını kuran, yıkılan köprüleri onarıp çocukluğun saf ve içten alanını gezintiye çıkan öyküler… Çocuksu coşkuların, dikiş tutmayan ne varsa bir bir onarmanın kitabı! Yaşamımızın sayfalarını çevirirken çocukluğumuza dair olanları koparıp bir kenara koyarız. O sayfalara yeniden bakmak uzun süre aklımıza gelmez. Oysa çocukluğumuz, bizi biz yapan anlar bütünüdür aslında. Biz ne kadar geçmişte kaldığını düşünsek de hiç beklemediğimiz bir anda çıkan rüzgâr tüm sayfaları savurur, önümüze getirir. Unuttuk sandığımız, şefkate ihtiyaç duyduğumuz en zayıf anları; anne-babamızla vakit geçirebilmek için beş dakikanın hesabını yaptığımız günleri; çocukluğa özgü, acımasızlığa varan umursamazlıkla bir oyunu kazanmak için gösterdiğimiz çabaları; öylesine söylesek de hâlâ içimizi kemiren o yalanı, ümidimizi hep diri tutan ufacık gülümsemeyi hatırlatır. O sayfaları tekrar tekrar okudukça anlarız; çocukken kurduğumuz bağların yetişkin yaşamımızdaki yansımalarını, attığımız ilk adımları nasıl şekillendirdiğini ve o adım atma dürtümüzün nereden geldiğini...Şeyma Ünal, yaşama muzip bir kız çocuğunun gözünden baktığı kitabı O Zaman Gerçeği Nasıl Öğreneceğiz’in nostaljik tınısıyla geçmişle şimdinin arasındaki perdeyi aralıyor, dikiş tutmayan ne varsa tek tek onarıyor. Haydi, çocukluğun anlık telaşlarını yetişkinliğin temkinli adımları eşliğinde hatırlayalım!
Şeyma hanımı severek takip ederim.Çoğu zaman dokunduğu şeyler beni çok etkiler.Kitaptaki öyküleri okuyunca bunun son kitabı olmayacağına dair bir his oluştu üzerimde.Yazmak da okumak gibi sürekli gelişen birşey ve edebi anlamda çok güçlü bir anlatım hissedemedim.Henüz yolun başında ve eminim ileride şahane kitapları çıkacak.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Beni çocukluğuma , sorguladığım düşüncelere götüren keyifli bir kitap.
güzel öyküler içeriyor, eminim ki şeyma hanımdan daha güzelleri de gelmeye devam edecektir.
Yazarin kendisini zaten yakip ediyorum kisa hikaye serisi seklinde
Çok keyifle okunan, birbirinden güzel hikayeler barındıran bir kitap…
Şeyma hanımı severek takip ederim.Çoğu zaman dokunduğu şeyler beni çok etkiler.Kitaptaki öyküleri okuyunca bunun son kitabı olmayacağına dair bir his oluştu üzerimde.Yazmak da okumak gibi sürekli gelişen birşey ve edebi anlamda çok güçlü bir anlatım hissedemedim.Henüz yolun başında ve eminim ileride şahane kitapları çıkacak.