“… Partizan müfrezelerinin, eski tarzdaki terörle kıyaslanmasının yanlış olduğunu düşünüyoruz. Terör, bireylere karşı yönetilmiş bir intikam biçimiydi. Terör, aydın gruplarının komplosuydu. Terörün kitlelerin duygularıyla hiçbir ilişkisi yoktu. Terör, kitleler için askeri şefler hazırlamamıştır. Terör, ayaklanmaya inançsızlığın, ayaklanma için gerekli koşullardan yoksunluğun sonucu olduğu gibi aynı zamanda belirtisiydi ve atbaşı beraber giderdi. Gerilla savaşları ise bir intikam aracı değildir, askeri harekatlardır. Bunların, savaşın durgunluk zamanlarında, başlıca savaş alanında, düşman ordusuna arkadan saldıran çetecilerin saldırılarından daha fazla macerayla ilgisi yoktur, bunlar düellocuların ya da fesatçıların işledikleri cinayetlere benzemezler.”