Unamuno, bu romanında satranç oyunu için iki kişinin paylaştığı yalnızlık yorumunu getiriyor. Kahramanımız usta oyuncu Don Sandalio, kendini soyutlayarak adeta kutsal bir görevi yerine getiriyor ya da dini bir eylemi gerçekleştirirmişçesine satrancın derinliklerine girebiliyor. Okuyucuya da İspanyol filozof/yazar Miguel De Unamuno’nun oyun içinde oyun kurduğu bu deneyime ortak olmak kalıyor. “ Robinson Crusoe yalnızdı. Gustave Flaubert yalnızdı ve insan ahmaklığına katlanamıyordu,bence Don Sandalio da yalnız biri ve ben de biryalnızım. Ve tüm yalnızlar, Felipe, Felipem, birer mahkûmdurlar. Her ne kadar özgür hareket etseler de birer tutukludurlar. ”
Eser, Usta yazarın yalnızlık üzerinden felsefi sorgulamalarına devam ettiği okuması oldukça keyifli, su gibi akan, mektup formatında ilerleyen kısa bir kitap. Bir noktadan sonra karakterlerin varlığıyla ilgili pek çok soru işareti uyanmasına neden olan başarılı bir kurguya sahip.
Satranç vesilesi olmuş yazarın; yalnızlık üzerine, insanlardan kaçma çabasında bir adamın kaçtığı yerde günlük rutinini, yaşamını yine bir insana bağlaması üzerine, kaçmaya çalıştıkça yalnızlığın tutsağı olması üzerine bir roman yazmak için.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
M. Unamuno okuyucuyu şaşırtmayı, felsefi sorularla düşündürmeyi iyi biliyor. Kesinlikle çok akıcı.
güzel ve akıcı bir anlatım
Eser, Usta yazarın yalnızlık üzerinden felsefi sorgulamalarına devam ettiği okuması oldukça keyifli, su gibi akan, mektup formatında ilerleyen kısa bir kitap. Bir noktadan sonra karakterlerin varlığıyla ilgili pek çok soru işareti uyanmasına neden olan başarılı bir kurguya sahip.
Satranca olan ilgimden dolayı okudum. Akıcı bir üslupla yazılmış.
Satranç vesilesi olmuş yazarın; yalnızlık üzerine, insanlardan kaçma çabasında bir adamın kaçtığı yerde günlük rutinini, yaşamını yine bir insana bağlaması üzerine, kaçmaya çalıştıkça yalnızlığın tutsağı olması üzerine bir roman yazmak için.