Bu başlığı taşıyan şiiri, arka kapak yapsak yeriydi. Ama espirisi de biterdi: Hangi türe sığabildi ki duygularımız, arzularımız, nefretlerimiz, heveslerimiz, hayallerimiz, kayıplarımız, pişmanlıklarımız? Belki her yazar veya şairlik iddiasındaki büyük ruhlar sığamamıştı dünyaya ve öyle gitmişlerdi. Bu anlamda hayranı olduğum karakterlerden ikisi var sığamamış dünyaya: Yavuz Sultan Selim, dünya bir hükümdar için çok ikisine az.Üstad Necip Fazıl da, söylenmedik cümlenin hasreti dudağımda, diye bilmesidir. Bütün dava budur..