Ne saklambaç oynuyordu kız çocugu, ne de pesindebirileri vardı kaçtıgı...Ama saklan diyordu içinde bir ses...Saklan ...Içindeki yaralar iyilesinceye kadar, mücadele etmegücünü hissedinceye kadar, yeniden baslama isteginihissedinceye kadar saklan diyordu o ses...VEO ses ünlüyordu:Bir ben var benden içeri...Kisi her daim yarımdır, eksiktir, yaralıdır...Ne zaman ki; iç çocuguyla, iç yetiskiniyle tanısır, bilgekisisinin sesini duymayı basarır, onlarla uyumlu hale gelir,onların rehberliginden yararlanmayı ögrenir; O vakit tamolur, tamamlanır, iç dengesine kavusur, sifalanır.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)