Kokun olmayan bir yatağa uyanmakla vuruldumGün henüz doğmuşken beter yoruldumÇiy taneleri kadar berraktı oysa sana aşkımKuşları ölmüş bir şarkıya rastladım radyomdaSana değil, ben o şarkıya ağladım.Elini tutmadan bir şehrin pislenmişliğini yürüdümYürüdüm seninle konuşmadan kırılan hayallerimiFakir bir çocuk, bir küçücük çocuk Kâğıt mendil uzattı bana, sattı, hislendimSana değil, ben o çocuğa ağladım.Hava karardıDöndüm şehrin en tekinsiz sokaklarından evimeBelki de başıma bir şey gelsin umdumMeleklerden daha masum üç beş kadını Köşebaşında bedenlerini satarken gördümKuşları ölmüş o zavallı şarkıyı hatırladımSana değil, ben hep kuşlara ağladım.